De witte met de zwarte stem

Bobby Caldwell overleed in de armen van zijn vrouw. Wij herinneren hem vooral om dat ene heerlijke nummer.

LAS VEGAS, NV - NOVEMBER 08: Singer Bobby Caldwell attends the Soul Train Awards 2013 at the Orleans Arena on November 8, 2013 in Las Vegas, Nevada. (Photo by Jason Kempin/Getty Images for BET)
Entertainment
Dit is de goorste plek in je keuken…
Door Redactie
Entertainment
house of marley platenspeler pick up elpee
Marley in the house
Door Arno Kantelberg

Bobby Caldwell – geboren in New York, opgegroeid in Florida – was een zanger die van nogal wat markten thuis was. Hij had zowel R&B, soul als jazz in zijn vingers, wat hij verklaarde door zijn jeugd in de melting pot Miami, waar hij blootgesteld werd aan een breed palet aan muzieksoorten.

Op zijn twaalfde begon Bobby met het bespelen van de giraar en de piano. Aardig detail: de moeder van Bobby Caldwell was een makelaar die Bob Marley tot haar cliënten rekende. Haar zoon en Bob Marley raakte bevriend. 

In het begin van de jaren zeventig speelde Caldwell als gitarist in de band van Little Richard. Vervolgens was het tijd voor hem om een solocarrière te beginnen. Dat had wat voeten in de aarde, maar in 1978 nam hij een album getiteld Bobby Caldwell op, waarvoor hij op het allerlaatste moment nog het catchy What you won’t do for love schreef.

Het album werd uitgebracht door TK Records, een R&B-label dat zich vooral richtte op zwarte Amerikanen. Om te verbloemen dat Caldwell wit was, werd zijn gezicht niet afgedrukt op de albumhoes. De stem van Caldwell, zo vol soul en ritme, suggereerde ook een andere etniciteit. Hij zag er, in alle eerlijkheid, ook helemaal niet uit als een soulzanger (Disclaimer: ik heb ook jaren gedacht dat Caldwell een zwarte zanger was).

What you won’t do for love werd een grote hit, Caldwell’s grootste in de Verenigde Staten. Het nummer werd later nog – matig – gesampled in Tupac Shakur’s Do for love. Common, The Notorious BIG en John Legend gebruikten ook samples van What you won’t do for love.

Het album Cat in the Hat behaalde in 1982 in Amerika de gouden status. Dat was een iets mindere prestatie dan het album Bobby Caldwell (dubbel platinum), maar Cat in the Hat bevatte wel misschien wel Caldwells mooiste nummer. Jamaica is een even meeslepend als zomers nummer dat een enorme tijdloosheid bezit. Het zou Caldwells enige hit in Nederland worden – drie weken stond het in 1982 in de Top 40.

Nadat het label TK Records ophield te bestaan, schreef Caldwell voor andere artiesten, onder andere voor Neil Diamond, Al Jarreau, Amy Grant en Peter Cetera (The next time I fall behaalde de hoogste positie op de Billboard Hot 100).

Bobby Caldwell overleed afgelopen dinsdag na een lang ziekbed. Zijn vrouw Mary maakte het overlijden van haar man een dag later bekend met een statement: “Bobby passed away here at home. I held him tight in my arms as he left us. I am forever heartbroken.”

Entertainment
Dit is de goorste plek in je keuken…
Door Redactie
Entertainment
house of marley platenspeler pick up elpee
Marley in the house
Door Arno Kantelberg