Gene Hackman, wiens gezicht vroeg in zijn carrière nog werd omschreven als dat van een vrachtwagenchauffeur, is woensdag overleden in Santa Fe, New Mexico.
De sheriff van Santa Fe County reageerde op een verzoek om een controle uit te voeren en troffen de acteur (95), zijn vrouw Betsy Arakawa (63), een klassieke pianist, en hun hond dood aan in hun huis. Volgens lokale berichten is het stel samen met hun hond overleden. Twee van hun andere honden leven nodig.
Er is nog geen doodsoorzaak bekendgemaakt, maar de situatie wordt aangemerkt als ‘verdacht’. Al is het onderzoek nog gaande. “Alles wat ik kan zeggen is dat we midden in een voorlopig onderzoek naar de dood zitten.” vertelde de sheriff aan de Santa Fe New Mexican.
De tweevoudig Oscarwinnaar begon zijn acteercarrière pas later in zijn leven, maar werd één van Hollywoods meest succesvolle sterren, naast tijdgenoten als Robert De Niro, Al Pacino en Dustin Hoffman. Hij werd beroemd door Bonnie and Clyde aan het eind van de jaren 60 en sindsdien zat hij zelden zonder werk. Een succes dat hij opvolgde met films als The French Connection, Mississippi Burning en Superman.
Hij stopte in 2004 met acteren op advies van zijn arts en gaf zelden meer een interview – hij koos voor een rustig leven in New Mexico met zijn tweede vrouw, Betsy. Wel schreef hij nog drie historische romans en sprak hij een paar documentaires in.
Erkenning volgde in 1971 met een Oscar voor Beste Acteur in William Friedkins The French Connection uit 1971, waarin hij Jimmy ‘Popeye’ Doyle speelde. Hij won een tweede Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol in Clint Eastwoods western Unforgiven uit 1992, voor zijn rol als Little Bill Daggett.
Een paar van zijn bekendste films zijn The Conversation, Mississippi Burning, Crimson Tide, The Quick and the Dead, The Firm, Under Fire, The Birdcage en Wes Andersons The Royal Tenenbaums. Zijn laatste rol op het grote scherm was in 2004 in de politieke satire Welcome to Mooseport naast komiek Ray Romano. Sindsdien werd hij zelden gezien in Hollywood – afgezien van optredens bij awardshows.
7 Essentiële Gene Hackman films
Bonnie and Clyde (1967)
Hackman speelde al een aantal jaar kleine rollen in films toen hij werd gevraagd om Buck Barrow te spelen in Arthur Penns tijdperkbepalende kostuumdrama naast Warren Beatty en Faye Dunaway in de titelrollen.
The French Connection (1971)
Na Bonnie and Clyde duurde het even tot hij de hoofdrollen kreeg die hij verdiende. Dat veranderde met de politiethriller The French Connection.
The Conversation (1974)
Zijn relatie met regisseur Francis Ford Coppola was hier niet erg gezellig, maar de rol van Harry Caul, de vasthoudende en verlegen afluisterexpert, is een verrassende rol voor Hackman. Een bewijs van zijn genialiteit als acteur.
Mississippi Burning (1988)
Alan Parkers studie van racisme in het diepe zuiden in 1964 is geen subtiele film, historisch gezien werden wat vrijheden genomen, maar Hackman had een perfect showcase. Hij had hier eigenlijk een Oscar voor moeten krijgen.
Unforgiven (1992)
Hackman won uiteindelijk zijn tweede Oscar voor zijn rol als Little Bill, de bruut pragmatische sheriff in Clint Eastwoods ode aan de western.
Get Shorty (1995)
Gebaseerd op Elmore Leonard’s roman uit 1990 over een maffioso en woekeraar uit Miami die onbedoeld betrokken raakt bij de productie van Hollywood-speelfilms.
Enemy of the State (1998)
Zijn beste? Zeker niet, maar als het gaat om puur vermaak dan zat je in de 90’s altijd goed met Tony Scott als regisseur. Hackmans rol, naast Will Smith, deed denken aan zijn rol in The Conversation, maar dan in een film die constant op fast forward lijkt te staan.
The Royal Tenenbaums (2001)
Wes Andersons komedie over een disfunctioneel gezin was niet Gene Hackmans laatste film, maar het was zeker zijn laatste goede film.
