De meest besproken transfer in de internationale sportwereld vond deze december niet plaats in een voetbalstadion, en het betrof ook niet een Europeaan of een Amerikaan. Nee, de meest gewilde sporter ter wereld was een Japanse honkballer genaamd Shohei Ohtani.
Ohtani wist zijn marktwaarde om te zetten in een tienjarig contract met de Los Angeles Dodgers ter waarde van 700 miljoen dollar. Per wedstrijd zal Ohtani komend seizoen 432.099 dollar verdienen (het honkbalseizoen begint in april). Dat komt neer op zo’n 3.000 dollar per minuut voor de man die ze in Amerika de bijnaam Shotime hebben gegeven.
Maar misschien nog wel het opmerkelijkste was de persconferentie waarin Ohtani werd gepresenteerd als nieuwe sterspeler. Naast hem stond een tolk die de Engelse vragen en antwoorden moest vertalen naar het Japans.
Op zich niet gek, ware het niet dat Ohtani al sinds 2018 in Amerika speelt. In dat jaar kwam hij van Hokaido Nippon-Ham Fighters naar de Los Angeles Angels. Daar presteerde hij geweldig (Ohtani is zowel pitcher als designated hitter) in een slecht team.
Op de persconferentie las Ohtani een verklaring voor in het Engels vanaf een briefje. Daarna gingen we door in het Japans.
Ohtani is niet de enige Japanse honkballer in Amerika die het Engels nauwelijks machtig is. Zelfs niet na – in het geval van Ohtani – meer dan vijf jaar. Hoe kan dat?
Deze taalfouten kun je beter maar niet maken in het Engels.
Het kan voor Japanners moeilijk zijn om Engels te spreken om verschillende redenen. Ten eerste heeft de Japanse taal een heel andere grammaticale structuur en klanksysteem dan het Engels, wat de overgang moeilijk kan maken. Ook is de uitspraak van bepaalde klanken in het Engels, die niet voorkomen in het Japans, een uitdaging.
Daarnaast spelen culturele factoren een rol. Japan heeft een geïsoleerde ligging en is lange tijd een homogene samenleving geweest, waarin Engels niet altijd een alledaagse behoefte was. Hoewel er tegenwoordig meer aandacht wordt besteed aan het leren van Engels in het onderwijs, kan het nog steeds als een vreemde taal aanvoelen. Emigranten zoals Ohtani hebben zich dus niet het Engels al eigen gemaakt voordat ze richting Verenigde Staten vliegen.
Ten slotte speelt angst voor fouten en verlegenheid ook een rol. Japanners staan erom bekend te streven naar precisie en perfectie, wat het moeilijk kan maken om een nieuwe taal te leren waarin fouten onvermijdelijk zijn tijdens het leerproces. Dit kan leiden tot terughoudendheid om Engels actief te gebruiken.
Interessante vraag is dan natuurlijk: zou het andersom ook zo gelden. Lukt het Amerikanen ook niet of nauwelijks om in Japan de taal te spreken?
