De 11 meest obscure Scorsese-films die je móet zien

Want er is méér dan Raging Bull, Goodfellas, Casino en The Wolf of Wall Street.

Martin Scorsese is inmiddels alweer 79, maar pensioen lijkt het laatste waaraan hij denkt. Hij sloot onlangs de opnames af voor zijn nieuwe film Killers of the Flower Moon, met in de hoofdrol Leonardo DiCaprio, Jesse Plemons en Robert De Niro. En start binnenkort alweer aan Roosevelt, een biopic over de Amerikaanse president. Terwijl we hierop wachten leek het ons een goed idee om 11 van zijn iets minder bekende parels op een rij te zetten. Natuurlijk ken je er vast een paar, maar Goodfellas, Casino en The Wolf of Wall Street zul je hier niet vinden. Nee, we pakken het iets origineler aan. Al komen The Irishman en Shutter Island wel langs.

Boxcar Bertha (1972)
De tweede film van de toen 28-jarige Scorsese had al het opwindende geweld van zijn latere meesterwerken, zij het aanzienlijk minder van de stijl. Wel waren er al een aantal behoorlijk solide Hollywood-namen. David Carradine en zijn partner Barbara Hershey schitterden als de twee hoofdrolspelers – treinrovers op de vlucht in het Amerikaanse Zuiden van de jaren dertig. Met de legendarische producer Roger Corman achter de schermen, waarmee Scorsese verder werd gevestigd als een van de enfants terribles van New Hollywood.

Mean Streets (1973)
Mean Streets is in veel opzichten de vroege, proto-Scorsese kaskraker. Alle benodigde ingrediënten zijn aanwezig, namelijk de New Yorkse maffiosi die worstelen met de moraal opgelegd door hun rigide katholicisme. Gespeeld door twee van de drie grote acteurs waarmee de regisseur in de eerste helft van zijn carrière samenwerkte. In dit geval zijn het Keitel en De Niro die de hoofdrol spelen (Al Pacino is helaas afwezig). Mean Streets was de eerste keer dat Scorsese zijn eigen stem vond en het geld had om het te evenaren. Hij stelde niet teleur.

King of Comedy (1982)
Rupert Pupkin bracht een groot deel van zijn (fictieve) bestaan ​​door in de schaduw van collega-psychopathische Scorsese-creatie Travis Bickle totdat The King Of Comedy opnieuw belangstelling kreeg met de release van Joker van Todd Phillips. Phillips’ film had veel te danken aan Scorsese’s duistere satire op de celebrity-cultuur. Waar Pupkin, een middelmatige stand-up, werd gevolgd in zijn waanvoorstellingen en een obsessieve zoektocht naar roem in een late night talkshow.

The Color of Money (1987)
De strijd tussen Paul Newman en Tom Cruise in The Color of Money was meer dan alleen dat: het was een Hollywood-golden boy die het stokje doorgaf aan de volgende. Soms wat vulgair zoals alle beste films uit de jaren 80, maar erg leuk. De definitie van een guilty pleasure.

The Last Temptation of Christ (1988)
Ondanks de hulp van een Paul Schrader-script, was The Last Temptation Of Christ misschien zelfs voor Marty Scorsese te veel. Bijna drie uur geseling, kruisiging en ‘wat als’ over het leven van Jezus later, is het soms wel erg veel. Desalniettemin was het een gewaagde onderneming die moed vergde om te proberen. Scorsese ontving zelfs doodsbedreigingen en er was een fundamentalistische christelijke terroristische aanslag op een bioscoop die de film in Frankrijk vertoonde. Het is waarschijnlijk geen film die vandaag zou worden gemaakt uit angst om aanstoot te geven.

Cape Fear (1991)
Robert De Niro’s wraakzuchtige ex-gevangene Max Cady in Cape Fear is één van de beste hoofdpersonages in het Scorsese oeuvre. Het conflict in de film – tussen Cady en de door de rechtbank aangestelde advocaat die volgens hem niet genoeg heeft gedaan om hem uit de gevangenis te houden – is een vooruitziende blik op de grieven die tegenwoordig in Amerika sterk worden gevoeld. Het ultieme verhaal van een criminele buitenstaander die wreed een systeem aanvalt dat volgens hem voor altijd tegen hem gericht is.

Kundun (1997)
Scorsese is altijd al geïnteresseerd in geloof en spiritualiteit. Vandaar deze ​​sympathieke biopic over de 14e Dalai Lama (dat is de huidige, met de bril). Kundun was zo impopulair bij de Chinese regering dat Scorsese het land niet mocht bezoeken.

Bringing out the Dead (1999)
Wist je dat Martin Scorsese een film had gemaakt over een overspannen ambulancebroeder die wordt achtervolgd door de geesten van de mensen die hij niet kon redden? En dat ‘ie werd gespeeld door Nicolas Cage? De meeste mensen ook niet. De film was dan ook een flop, maar wel het zien waard. Hoe donker, soms gewelddadig en vaak zenuwslopend hij ook is.

The Departed (2005)
Alles is strak en pittig in The Departed, terwijl de politie van Boston en de Ierse maffia in een race zitten om mollen in hun respectievelijke organisaties te ontdekken. Gebaseerd op de eveneens uitstekende Hong Kong-film Infernal Affairs. Het leverde Scorsese een Oscar op voor Beste Regie.

Shutter Island (2010)
De film balanceert tussen psychologische thriller en pure horror, met een dosis film noir voor de goede orde. De film gaat over een detective (DiCaprio) die naar een afgelegen gesticht reist om de zaak van zijn vermiste vrouw op te lossen.

The Irishman (2019)
De meest recente Scorsese-film, uitgebracht op Netflix. Het was niets nieuws. De Niro en Pacino in de hoofdrol en een episch verhaal over wat misdaad je persoonlijk kost. We hadden het eerder gezien en toch was het geweldig. Is het een even goede gangsterfilm als Goodfellas of The Departed? Misschien niet, maar het komt verdomd dichtbij.