Opinie: Waarom MMA-vechters de ultieme atleten zijn

Wie 25 minuten lang alles geeft om een paar deuken in de schedel van de tegenstander te slaan, moet aardig wat sportief vermogen in huis hebben. ModMod’s gezondheids- en fitnessexpert Leroy van den Berg stelt zelfs dat kooivechters de ultieme atleten zijn.

MMA UFC

Laat ik voorop stellen dat ik met deze uitspraak niet het idee wil geven dat andere topsporters onderdoen aan vechtsporters. Elke atleet verdient alle lof: tot de wereldtop klimmen vergt ongekend veel toewijding, doorzettingsvermogen en moed. De nuance in mijn stelling schuilt in de verschillende disciplines die kooivechters moeten beheersen om tot de top te komen.

Helaas is er in een kop geen ruimte voor nuances, maar nu je hier toch bent: lees nog even door. Waar crossfitters claimen dat ze de fitste mensen op aarde zijn, omdat ze zowel op cardio als kracht moeten floreren, pleit ik dat de titel Fitste Bikkels naar de kooivechters moet gaan.

Kooivechten: meer dan een kroeggevecht

Want wat misschien lijkt op een roekeloos potje oogkaskraken, is in werkelijkheid zó veel meer. De bekendste kooivechtsport is MMA: Mixed Martial Arts. Een combinatie van verschillende vechtkunsten als worstelen (grappling), judo, karate, kungfu, kickboksen, boksen, jiujitsu en taekwondo. Wie het aandurft om de kooi in te stappen, moet dus heel veel vaardigheden bezitten.

Die vechtkunsten vergen niet alleen veel stabiliteit, maar ook een combinatie van flexibiliteit en stabiliteit. Een hoofdtrap uitdelen is een haast acrobatische kunst. Een klem afdwingen of uit de klem van de tegenstander komen, vraagt om het lichaam van een slangenmens.

Daarnaast heb je als kooivechter een piekconditie nodig. Een gevecht kan 15 tot 25 minuten duren. Lang niet de lengte van een marathon, maar minstens met dezelfde intensiteit. Je hebt vast weleens een potje geworsteld als kind (of volwassenen). Herinner je nog hoe je binnen een paar minuten compleet buiten adem was? Neem dat gevoel van uitputting op in je achterhoofd en bedenk nu hoe een tank van een tegenstander elke seconde met zijn vuist op jouw hoofd kan eindigen of zijn volle gewicht in je nek legt om een klem aan te brengen.

Zelfs de meest getrainde cage fighters lukt het soms niet om overeind te blijven staan, omdat hun cardiovasculaire systeem het opgeeft. Je kunt ijzersterk zijn en spieren hebben die uit je vel klappen, zoals voor veel kooivechters geldt, maar zonder conditie ben je per definitie kansloos.

MMA UFC

Crossfit vs. kooivechters

Je moet als vechtkunstenaar dus ijzersterk zijn en niet onder kunnen doen aan de gewichten die powerlifters optillen, het cardiovasculaire systeem van een marathon-renner bezitten, de flexibiliteit van een yogameester eigen maken en net zo scherp zijn als een coördinatiesporter. Tot zover lopen de crossfitters en vechtsporters aardig gelijk, alleen is er één groot verschil: kooivechters beheersen al deze disciplines onder de meest barre omstandigheden.

Eén van de grootste mentale uitdagingen begint in de weken vóór het gevecht: op het juiste gewicht komen. In de week voor het gevecht piekt dit proces tot een hoogtepunt: de weight cut. Tijdens deze cut verliezen (de meeste) vechters kilo’s aan gewicht door op hoog tempo vocht uit te stoten. Hoe dat precies werkt, zie je in deze korte docu van de BBC. Het is een helse klus en een aanslag op het lichaam, maar – helaas – nog steeds onderdeel van de sport. Nadat de wegingen hebben plaatsgevonden, hebben de atleten ongeveer 24 uur de tijd om weer op kracht te komen.

Daarna is het showtime en moet alles samenkomen om het gevecht te winnen. Dit is het moment waarop ze écht het verschil maken met alle andere sporten, want hoe goed is je conditie als er vijf minuten lang een beul van honderd kilo op je heeft gelegen? Wat blijft er over van je kracht wanneer je een snoeiharde pomper op je kaak hebt gekregen en zelf al tientallen stoten hebt uitgedeeld? Hoe voelt het om uit een klem te draaien, terwijl het lijkt alsof je arm in tweeën breekt?

Wat mij betreft is het duidelijk: vechtsporters zijn de fitste en grootste bikkels op aarde. Het ziet er misschien niet altijd fraai uit en de mannen en vrouwen die elkaar lens slaan voor een zak geld zijn misschien niet altijd de meest stijlvolle figuren, maar wie daar doorheen kijkt ziet niets minder dan wereldatleten.