Met een carrière van meer dan 70 jaar revolutioneerde Jones de muziek door genres te overschrijden, grenzen te verleggen en samenwerkingen te promoten. Zijn werk heeft een blijvende impact gehad op jazz, pop, soul, filmmuziek en hiphop. Met zijn vermogen om hele projecten te cureren en te regisseren, opende hij de weg voor toekomstige superproducers.
Jones’ familie zei vanochtend in een statement: “Vanavond, met een vol maar gebroken hart, moeten we het nieuws delen van het overlijden van onze vader en broer Quincy Jones. En hoewel dit een ongelooflijk verlies is voor onze familie, vieren we het geweldige leven dat hij leidde en weten we dat er nooit meer iemand zal zijn zoals hij.”
In de loop der jaren werkte Jones met talloze artiesten, waaronder Frank Sinatra, Ray Charles en Michael Jackson, met wie hij de iconische albums Off The Wall, Thriller en Bad produceerde. Thriller is nog steeds het bestverkochte album aller tijden.
Zijn CV eer aan doen is onmogelijk in dit stuk, hij heeft simpelweg te veel gedaan. Zo hield ook toezicht op de all-star-opname van het liefdadigheidsnummer We Are The World uit 1985, dat werd geregisseerd door hemzelf Jackson, Lionel Richie en producer Michael Omartian. Hiermee zamelden ze geld in voor hongersnoodhulp in Ethiopië. Meer dan 46 muzikale grootheden deden mee, waaronder Jackson, Stevie Wonder, Bruce Springsteen, Tina Turner en Cyndi Lauper.
Jones componeerde ook de soundtrack voor de Britse hitfilm The Italian Job uit 1969, met Michael Caine in de hoofdrol. Op het witte doek produceerde hij ook de film The Color Purple, die het publiek kennis liet maken met twee toen nog onbekende artiesten: Oprah Winfrey en Whoopi Goldberg.
En op tv was hij één van de sleutelfiguren achter de populaire tv-comedy The Fresh Prince Of Bel Air. Zijn carrière, die meer dan 70 jaar besloeg, leverde hem 28 Grammy Awards op van de 80 nominaties. Maar welke momenten mag je als muziekliefhebber niet missen in je Quincy Jones-vocabulaire? We geven een voorzet met vijf stuks.
Jazz voor de massa
Jones begon als jazztrompettist en arrangeur en werkte samen met legendes als Dizzy Gillespie, Count Basie, Miles Davis en Ray Charles. Zijn jazzroots beïnvloedden zijn werk, terwijl jazz toegankelijker werd voor een breder publiek.
Jones en Michael
Off the Wall, Thriller en Bad zijn ontegenzeggelijk Michael Jackson-albums, geen Quincy Jones-albums. Toch was haast niemand in staat om Jacksons talent zo goed te benutten. Daarbij staan zijn vingerafdrukken overal op deze albums. Van de treurige jazz-blazerslijn op Billie Jean tot de aanwezigheid van organist Jimmy Smith op Bad.
Sampling
Jones’ muziek werd al snel gesampled, vooral in hiphop, maar zijn invloed in hiphop ging verder toen hij Back on the Block produceerde. Dat was een album uit 1989 dat jazz, rap en R&B samenbracht en waarop legendes als Ice-T, Ray Charles en Ella Fitzgerald te horen waren. Een sample in hiphop die je vaak hebt gehoord is bijvoorbeeld het nummer Summer in the City van The Lovin’ Spoonful.
In Cold Blood
Jones was één van de eerste zwarte componisten die succes had in Hollywood, met muziek voor films als In the Heat of the Night (1967). Hij doorbrak raciale barrières en werd de eerste zwarte muziekdirecteur voor een grote zender toen hij voor NBC werkte aan The Cosby Show. Toch moest hij ook racisme onder ogen zien toen Truman Capote, auteur van In Cold Blood, lobbyde om hem uit de film te laten verwijderen omdat hij zwart was. Capotes missie mislukte en Jones leverde een donkere en treurige soundtrack op. Het leverde ‘m één van de twee Oscar-nominaties op in 1967: de eerste Afro-Amerikaan die twee keer in één jaar werd genomineerd.
Grootheden
Quincy wist als geen ander muzikale grootheden naar een nóg hoger plan te tillen. In 1991 kon alleen hij voor elkaar krijgen dat hij Miles Davis zover kreeg om zijn mid-60’s werk nog één keer te spelen. Een schoolvoorbeeld van Jones’ meesterlijke overtuigingskracht. Een paar maanden voor Davis’ dood opgenomen.
Ook speelde hij een belangrijke rol in Frank Sinatra’s Las Vegas heerschappij in de 60’s. In 1966 was hij dirigent van The Count Basie Orchestra toen hij in het Sands Casino speelde. Sinatra leverde een paar van zijn beste interpretaties van zijn hits, waarna hij zeven dubbele Jack Daniels’ wegtikte met Jones binnen het uur. Of zoals Jones ooit zei: “Sinatra heeft feesten uitgevonden.”
