Voor de verfilming van zijn boeken dacht schrijver Ian Fleming aan de Engelse gentleman-acteur James Bond voor de rol van James Bond, de spion die Fleming in zijn verhalen tot leven had gebracht. De producers hadden een andere acteur in gedachten: Cary Grant. Die was weliswaar Amerikaan, maar in Engeland geboren.
Grant bleek te duur, en hij wilde sowieso geen serie films maken. De Engelse acteur James Mason, drievoudig Oscar-genomineerd, wilde wel, maar hij wilde zich niet committeren aan meer dan twee films en de boeken vond hij sowieso ‘a load of nonsense’.
Roger Moore (die later wel gestrikt werd, al was hij toen misschien iets te oud voor de rol) was druk met televisiewerk, waarna er een onbekende Schotse acteur werd gekozen, Sean Connery, vooral omdat hij sexappeal had en als twee druppels leek op de stripversie van James Bond, die reeds door de Daily Express werd gepubliceerd.
De 10 stijlvolste momenten van James Bond.
In 1962 verscheen de eerste verfilming van een Fleming-verhaal in de bioscoop: Dr. No. Daarin zien we Sean Connery als James Bond voor het eerst aan de kaarttafel in het casino Le Cercle, waar hij bij baccarat de ravissante Sylvia Trench geld afhandig maakt en, met een filterloze sigaret in de linkerhand, de inmiddels legendarische woorden uitspreekt als hij zichzelf voorstelt: “Bond. James Bond.”
