Je hebt van die series waar je moet oppassen bij wat je zegt. En series waar je beter helemaal niets kunt zeggen. Paradise (nu op Disney+) hoort bij die laatste. Sterling K. Brown speelt de hoofdrol als een Secret Service-agent die de beveiliging van de Amerikaanse president (James Marsden) leidt. Dan wordt hij op een morgen dood gevonden. Maar als je denkt dat het gaat om een whodunit, dan heb je slechts de top van de ijsberg te pakken. Wat lijkt over te gaan in een politieke thriller heeft ook nog wat sci-fi. Conclusie: kijk ‘m en je ziet één van de meest vermakelijke series van 2025.
Brown (48) heeft een indrukwekkende staat van dienst op televisie met het familiedrama This Is Us en het indrukwekkende The People vs. OJ Simpson, waar hij openbaar aanklager Christopher Darden speelde. Op film is het een mix van commercie (Black Panther) en arthouse (American Fiction), voor die laatste ontving hij vorig jaar nog een Oscarnominatie voor Beste Mannelijke Bijrol.
Paradise was voor Brown een no-brainer omdat het uit de koker kwam van This Is Us-bedenker Dan Fogelman. “Bijna alle vragen krijgen in dit seizoen een antwoord. Niks is zo frustrerend als wanneer je seizoenenlang aan het lijntje wordt gehouden. We hebben respect voor onze kijkers. Dus wie zit er achter de moord en wat is er aan de hand? Blijf acht afleveringen lang kijken en het wordt duidelijk. En ik hoop dat je je daarna afvraagt over hoe je de planeet zo veilig mogelijk houdt voor de generaties na ons. Als een deel van de kijkers iets minder egocentrisch wordt en niet zo focust op ‘ik wil dit nu’, maar nadenkt over een paar generaties na hen, graag. Natuurlijk is deze serie ook escapisme, maar als het je eventjes laat nadenken over meer existentiële vragen, dan ben ik tevreden.”
Brandjes blussen
“Deze keer ben ik ook producent en ik merkte al snel hoe uitdagend het is om je voor de camera vrij te voelen, terwijl je duizend brandjes blust achter de schermen. Ik had even tijd nodig totdat ik die balans had gevonden. Het voelde wat meer schizofreen dan wat ik normaliter ben gewend, maar het was cool. Ik voel me verrassend comfortabel in die twee rollen.”
Leading by example
“Ik observeer áltijd het gedrag van mensen op een set. Ik ben lang koning geweest van ‘de gastrol’ en ik heb geleerd dat elke set z’n eigen cultuur heeft, z’n eigen vibe. Sommigen zijn warm, anderen allesbehalve. Van al die sets neem ik wat mee. Eén van de aardigste mensen die ik ooit ben tegengekomen is Mark Harmon. Dat was op de set van NCIS, een misdaadserie. Hij had de hoofdrol, verdiende al jaren gigantisch veel geld per aflevering tegen de tijd dat ik een gastrolletje had, maar hij was degene die een stoel pakte zodat ik kon zitten op de set. Vroeg me om mee te lunchen. Het gebaar is niet het belangrijkste voor me, maar het gevoel waarmee iemand je achterlaat. Hij gaf me het gevoel dat ik werd gezien. Dat hij me waardeerde voor wat ik ging doen, ook al waren het maar een paar regels tekst. Ik probeer dat gevoel ook zoveel mogelijk te geven.”
Techgiganten
“Zonder te spoilen, de rol van grote techgiganten is een belangrijke in Paradise. Ook al is het lang voor het huidige politieke klimaat geschreven, de paralellen zijn daar. Er is niet alleen big tech, maar ook big bucks. En de verstrengeling tussen die twee en politiek. Het doet je afvragen of de politici die door ons burgers zijn gekozen het volk dienen of dienen ze de mensen die hun verkiezingscampagne hebben bekostigd? We moeten ons dit veel vaker afvragen, want ik vind dat er veel te veel geld omgaat in politiek. Ik weet niet of dat overal ter wereld zo is, maar in het Amerikaans democratisch systeem loopt het de spuigaten uit. Een controversieel onderwerp, maar ik snap niet waarom. Er gaat gewoon te veel poen in politiek om. Er moet een donatieplafond zijn. Het is er in basketbal en American football, waarom geen plafond aan wat je kunt doneren? Krankzinnig! Voer dat in en laten we ons focussen op de meningen zijn en met welke oplossingen ze komen. Alles draait om donaties, ik word zo moe van al die telefoontjes en mailtjes om wéér te doneren aan een campagne. Meer dan $10 miljoen hebben die lui niet nodig. Zend een paar spotjes uit en laat me je verder alleen horen over de vraagstukken.”
