Op het gebied van uitzonderlijke accessoires had Balenciaga al een reputatie hoog te houden. Enkele jaren geleden presenteerde het Spaanse modehuis bijvoorbeeld een kopie van de blauwe IKEA-tas.
Die tas was iets duurder dan de 99 cent die Ikea factureert aan de klant. De Balenciaga-consument moest er een bedrag boven de tweeduizend euro voor neertellen. (In alle eerlijkheid: de Balenciaga-tas was van leer, niet van kunststof zoals de FRAKTA-tas van Ikea.)
Dit voorjaar had Balenciaga-ontwerper Demna wederom een gimmick bedacht. Hij stuurde zijn modellen tijdens Fashion Week in Parijs de catwalk op met een tas die verdacht veel weg had van een vuilniszak.
Deze Balenciaga Trash Pouch, gemaakt van kalfsleer, heeft een prijs van 1.790 dollar. De Trash Pouch is nog altijd verkrijgbaar op de site van Balenciaga, al lijkt de blauwe wel uitverkocht (er is alleen nog zwart en wit).
Maar het voorlopige hoogtepunt (of dieptepunt, daar zijn de meningen over verdeeld) werd bereikt tijdens de afgelopen Paris Fashion Week. Ontwerper Demna had een kopie van een chipszak van Lays bedacht als handtas.
De verkoopprijs van de Balenciaga Potato Chip Bag, gemaakt van boterzacht kalfsleer, ligt op hetzelfde niveau als Balenciaga’s vuilniszaktas, zo’n 1.800 euro.
Het is natuurlijk een oude discussie: Is mode kunt of een consumptiegoed? Als het een consumptiegoed is, dan is een bedrag van €1.800 nogal overdreven. Als je het echter als kunst beschouwt, zou je het een koopje kunnen noemen.
Tassen lenen zich wel beter dan kledingstukken voor een rol als kunststuk. Tassen hoeven niet om lichamen te passen, dus de ontwerpmogelijkheden zijn vele malen groter. Eigenlijk kun je de tas zien als het blanco canvas van de een schilder. Op zo’n tas kan naar believen ‘geschilderd’ worden.
Dat is overigens niet iets van vandaag of morgen. In de zeventiende werden er door de adel al tassen in de vorm van dieren kado gegeven aan elkander. En in de achttiende eeuw werden pocketbooks geweldig vormgegeven en bestikt.
Tassenmerken werken al samen met kunstenaars. Zo ontwierp de Britse Tracey Emin koffer voor het Franse Longchamp. (Hier vind je zo’n tas voor iets boven de achttienduizend euro.)
En moeten we de Potato Chip Bag van Balenciaga niet scharen onder pop art. Is het niet te vergelijken met de Balloon Dog van Jeff Koons? Is de Paint Can Bag van Louis Vuitton niet hetzelfde als de Campbell-tomatensoepblikken van Andy Warhol? (De verfblikkentas van Vuitton, een crossbody bag, werd nog bedacht door de vorig jaar overleden Virgil Abloh, die meer fraais nalaat.
De Louis Vuitton verfblikkentas is verkrijgbaar in zes kleuren en kost €2.400 – nog altijd minder dan een Warhol.)
Zie je een tas als investering, dan kun je overigens nog altijd beter inzetten op de klassiekers: de Lady Dior bag, de Chanel Flap bag, de Hermès Kelly en de Birkin. Een Himalaya Birkin werd enkele jaren terug op een veiling in Hong Kong verkocht voor een kleine drie ton. En volgens onderzoek van Art Market Research groeien de Birkin-tassen harder in waarde dan de werken van Banksy.
