Het ontstaan van de zegelring wordt vermoedt in het oude Egypte, al zijn er ook verwijzingen naar Mesopotamië, het huidige Irak. Daar begon zo’n beetje de beschaving, dus het zou zomaar kunnen.
Pas in de Middeleeuwen kreeg de zegelring in Europa een rol van betekenis, en wel bij het ondertekenen en verzegelen van documenten. Omdat indertijd weinig mensen daadwerkelijk konden schrijven, werd het familiewapen in de steen gegraveerd, die vervolgens in een badje van warme was kon worden gedoopt. Vandaar de regel om de zegelring te dragen aan de linkerpink, iets wat in Engeland nog netjes navolging vindt, bijvoorbeeld door kersverse koning Charles. (In het Engels spreken we van een signet ring.)
Net als in de architectuur volgt in de mode vorm op functie. De functie om met je ring een document te verzegelen verviel na verloop van tijd. Wat overbleef was een symbolische betekenis.
Een ring met een familiewapen suggereerde een gegoede, invloedrijke komaf. Wie een paar centen te besteden had, liet initialen of een familiewapen graveren in amethyst, robijn of lapis lazuli.
Dat imago leidde in de loop van de vorige eeuw tot een nieuw soort publiek voor de zegelring; de gewone man die het gemaakt had, wilde tonen goed in de slappe was te zitten. Onder Italiaans-Amerikaanse maffiosi werd de zegelring daarom een statussymbool.
In corporale contreien kent de zegelring verschillende bijnamen, afhankelijk van de drager en de vorm. Een ring zonder wapen wordt 'tegelring' genoemd; een ring met initialen in plaats van een wapen een 'vlegelring'; een ring met een edelsteen een 'pegelring'.
Bij gezinnen van een zekere gegoede komaf kreeg de stamhouder op zijn achttiende of zijn eenentwintigste symbolisch de zegelring met familiewapen. Naar verluidt werd er wel religieus onderscheid gemaakt: protestanten droegen hun zegelring aan de rechterhand, katholieken aan de linkerhand.
De zegelring kreeg in de tweede helft van de vorige eeuw enigszins een oude mannen-reputatie, een beetje belegen. Maar hij is nu toch alweer een poosje bezig met een come-back.
Muzikant Douwe Bob zien we op bovenstaande foto een zeer fraai exemplaar dragen. Hij combineert het stijlvol met een horloge en – hier niet zichtbare – manchetknopen.
De muzikant draagt zijn zegelring aan de ringvinger, zoals de etiquette het dus voorschrijft. Paus Franciscus draagt zijn zilveren bisschopsring aan de ringvinger van zijn rechterhand.
Op hoogtijdagen draagt de paus de pescatorio, de vissersring die je als bezoeker dient te kussen. (De afbeelding op de pescatorio toont Petrus die de visnetten binnenhaalt, vandaar de naam.) Die ring draagt Franciscus ook aan zijn ringvinger.
De vissersring van de huidige paus is een verguld zilveren exemplaar, daar waar voorgangers zoals Benedictus goud prefereerden.
