Netflix’ Mindhunter krijgt helaas nooit meer een derde seizoen en HBO’s The Staircase is inmiddels ook al gebinged. Vanaf 17 maart kun je op Disney+ terecht voor de film Boston Strangler voor je true crime fix.
De waargebeurde misdaadthriller, met Keira Knightley en Carrie Coon, gaat over de journalisten die het verhaal van de beruchte Boston Strangler-moorden naar buiten brachten: Loretta McLaughlin, verslaggever voor de Record-American, en haar collega en vertrouweling Jean Cole.
Terwijl de moordenaar steeds meer slachtoffers maakt, gaat het duo op onderzoek uit en zetten ze hun leven op het spel om de waarheid te achterhalen. Regisseur Matt Ruskin (Crown Heights, The Infiltrator): “In de kern is dit een echte misdaadthriller, maar het is ook een verhaal over hoe deze verslaggevers bereid waren de normen van het tijdperk uit te dagen om het werk te doen dat zo belangrijk voor hen was.”
Wie was de Boston Strangler?
‘The Boston Strangler’ is de naam die begin jaren zestig werd gegeven aan de moordenaar van 13 vrouwen in de omgeving van Boston, Massachusetts. De misdaden werden toegeschreven aan Albert DeSalvo op basis van zijn bekentenis, details die tijdens een afzonderlijke zaak in de rechtbank werden onthuld en DNA-bewijs dat hem in verband bracht met het laatste slachtoffer. In de jaren na DeSalvo’s veroordeling – maar voordat dit DNA-bewijs naar voren kwam – suggereerden verschillende partijen die de misdaden onderzochten dat de moorden door meer dan één persoon waren gepleegd.
De moordenaar stond ook wel bekend als de ‘Phantom Fiend’ of ‘Phantom Strangler’, vanwege zijn vermogen om vrouwen te overtuigen hem in hun appartementen binnen te laten. In 1963 schreven twee onderzoeksjournalisten voor de krant Record-American, Jean Cole en Loretta McLaughlin, een vierdelige serie over de moordenaar, die hem ‘The Boston Strangler’ noemden.
Hoe werd hij opgepakt?
Tussen 14 juni 1962 en 4 januari 1964 werden 13 alleenstaande vrouwen tussen de 19 en 85 jaar vermoord in de omgeving van Boston. De meesten waren seksueel misbruikt en gewurgd in hun appartementen; de politie geloofde dat een man de dader van de misdaden was.
Zonder tekenen van gedwongen toegang tot hun huizen, werd aangenomen dat de vrouwen hun aanvaller binnenlieten, hetzij omdat ze hem kenden of omdat het bijvoorbeeld een onderhoudsmedewerker was of een bezorger.
De aanvallen gingen door ondanks wijdverspreide aandacht in de pers na de eerste moorden. Veel bewoners kochten traangas en nieuwe sloten voor hun deuren. Sommige vrouwen verhuisden zelfs uit het gebied waar de moordenaar opereerde.
Op 27 oktober 1964 kwam een vreemdeling het huis binnen van een jonge vrouw die zich voordeed als detective. Hij bond het slachtoffer aan haar bed vast, viel haar aan en liep abrupt weg, terwijl hij ‘het spijt me’ zei terwijl hij wegliep.
De beschrijving van de vrouw bracht de politie bij DeSalvo. Uiteindelijk bekende hij in detail zijn activiteiten als de Boston Strangler. Hij bekende aanvankelijk aan medegevangene George Nassar, die de bekentenis doorgaf aan zijn advocaat F. Lee Bailey, die ook de verdediging van DeSalvo op zich nam.
De politie was onder de indruk van de nauwkeurigheid van DeSalvo’s beschrijvingen van plaats delict. Er waren enkele missers, maar DeSalvo kende details die voor het publiek waren achtergehouden. Zo precies zelfs dat DeSalvo een blauwe stoel beschreef in de woonkamer van de vrouw die beweerde dat die bruin was. Fotografisch bewijs bewees dat DeSalvo gelijk had.
Hollywood sprong er meteen op in. In 1964 was er al een film, The Strangler, met Victor Buono. Geïnspireerd op de moorden. In 1968 volgde The Boston Strangler van regisseur Richard Fleischer. Tony Curtis speelde Albert DeSalvo en ontving hiervoor een Golden Globe-nominatie voor Beste Acteur. Ook later was de zaak populair, onder meer voor de film Copycat uit 1995 met Sigourney Weaver en Holly Hunter.
Boston Strangler is vanaf 17 maart exclusief te streamen via Disney+
