Oscarwinnaar en succesvol als muziekact met zijn broer voor Thirty Seconds To Mars. Die Oscar was trouwens voor zijn rol van aids-activist Rayon in Dallas Buyers Club tegenover Matthew McConaughey. Verder ken je Leto van American Psycho, Requiem for a Dream, Suicide Squad, Blade Runner 2049 en recentelijk nog totaal onherkenbaar als de schreeuwerige Gucci-telg Paolo, in House of Gucci.
In Morbius speelt de inmiddels alweer 50-jarige acteur één van Marvels meest intrigerende personages: anti-held en wetenschapper Michael Morbius. Dr. Morbius is ernstig ziek en kampt met een zeldzame bloedaandoening. Hij is erop gebrand om deze ziekte te overwinnen en anderen die er ook onder lijden te helpen. Wanhopig neemt hij een grote gok met een experimenteel geneesmiddel. Wat in eerste instantie een groot succes lijkt, blijkt al snel een remedie te zijn die mogelijk nog erger is dan de ziekte, als hij zichzelf infecteert met een vorm van vampirisme.
De film is eindelijk hier, na veel verplaatsingen.
“Deze film is honderd keer verplaatst vanwege COVID en ik denk dat dit een goede zaak was. We hebben hem weer verplaatst van januari naar april, omdat dan meer mensen ‘m in de bios kunnen zien. Ik heb nu in korte tijd deel uitgemaakt van twee films (House of Gucci en Morbius red.), die exclusief in de bioscoop te zien zijn. Ik ben dol op streaming en de streamers. Ik kijk ze, ik ben een enorme consument van film en televisie en documentaire. Maar ik hou van film in een grote zaal.”
‘Soms zijn films kunst, soms niet. Maar alleen omdat een film groots en vermakelijk is, wil nog niet zeggen dat het geen artistieke waarde heeft’
Hoe zie je Morbius zelf, als een anti-held?
“Meer als een complex wezen. Iemand waarin enorm veel tegenstrijdigheden zitten, voor het goede en het kwade. De nuance daarin sprak mij aan. Maar ook het zijn van een buitenstaander, dat heb ik zelf ook altijd wel zo gevoeld. Dat gevecht tussen goed en kwaad fascineert men niet voor niets al eeuwen. In deze film zit een soort Jekyll & Hyde-element wat ik erg goed werkt denk ik.”
Een grote Marvel-film, met een budget van tegen de $100 miljoen, hoeveel druk geeft dat aan een acteur?
“Ik hou van druk. Ik ga erg goed op een beetje angst en de kans op falen. Het perfecte medicijn voor de ziel. Op die momenten, waar je risico loopt op een creatieve mislukking, maar ook op succes, is het resultaat zoveel zoeter als het goed uitpakt. Toch is het is ook oké om te falen en ongelijk te hebben, en te missen. Ik heb meer gefaald dan wie dan ook die ik ooit in mijn leven heb ontmoet.”
Wat vind je van de kritiek op comic-films, zoals die van Martin Scorsese?
“Martin Scorsese is een grootheid. Het is moeilijk om het met hem oneens te zijn. Ik begrijp wat hij zegt, maar er zijn veel geweldige popcornfilms waarvan ik van hou. Ik hou ook van attracties in pretparken. Soms zijn zulke films kunst, soms niet. Maar alleen omdat een film groots en vermakelijk is… een blockbuster dus; dat wil nog niet zeggen dat het geen artistieke waarde heeft. Denk aan Raiders of the Lost Ark of Jaws. Dat zijn blockbusters waar ik dol op ben.”
Welke rol zie je als een keerpunt in je carrière?
“Requiem for a Dream van Darren Aronofsky, zonder twijfel. Een hele belangrijke film in mijn leven, zowel persoonlijk als creatief gezien. Het was een keerpunt waar ik liet zien wat ik kon en het gaf me nieuwe kansen. Het klinkt klef, maar op dit moment zie ik elke nieuwe film als een keerpunt. Neem Morbius of House of Gucci, alles dat ik nu aanneem heeft een grote impact op mijn leven en het verandert me allemaal iets. Anders neem ik de rol niet aan. Daarom heb ik de laatste tien jaar ook maar zo’n vijf echt grote rollen aangepakt.”
We kunnen niet voorbijgaan aan House of Gucci, waar je onherkenbaar was als Paolo Gucci.
“Paolo tot leven wekken was als het baren van een bowlingbal uit mijn sluitspier. Ik heb het al vaker gezegd, maar het was een heel fysieke prestatie. En ik heb een compleet nieuwe band gekregen met corduroy, ha!”
‘hij heeft enorm bijgedragen aan Gucci en in dit verhaal is hij een beetje een clownprins’
Je was één met hem?
“Zoals ik altijd probeer te zijn. Ik heb het allemaal gedaan. Ik ‘snoof’ lijnen van arrabbiatasaus en had zo ongeveer olijfolie als bloed. Dit was een diepe duik die ik deed. Ik zie het als mijn liefdesbrief aan Italië. Er was veel werk en voorbereiding, en ja, ik had een Italiaans accent en ik genoot en omarmde dat. Als ik een rol op mij neem, ben ik geobsedeerd. Ik wil alles weten. Ik wil weten wat het favoriete eten is van mijn personage. Ik wil weten wanneer hij voor het laatst heeft gedoucht. Waarom? Omdat je nooit weet wanneer het vruchten afwerpt. Dat geldt vooral op momenten van improvisatie. Na een meedogenloze voorbereiding laat ik het personage het liefste los.”
Werd de rol van Paolo je aangeboden of had je de keuze uit verschillende rollen, waaronder Paolo?
“Ik had al een tijdje over het project gehoord en toen hoorde ik dat Lady Gaga eraan gehecht was, waardoor ik eerlijk gezegd meer geïnteresseerd raakte in het project. Ik ben altijd al een grote fan van Ridley Scott geweest sinds ik een kind was. Ik heb zijn ambitie en meesterschap altijd bewonderd en wilde altijd al met hem samenwerken. Ik vond Paolo ongelooflijk lief en vol humor. Hij had een gigantisch hart.”
In de film heeft Paolo een slechte reputatie, maar was hij in het echte leven ook zo? Zijn overlijdensbericht van Times zei dat hij op een gegeven moment 80 procent van de Gucci-catalogus had gemaakt.
“Paolo is een onbezongen held in het verhaal van Gucci en voor hem was het echt frustrerend, omdat hij niet werd gehoord en gezien door de mensen die het dichtst bij hem stonden, zijn familie. Maar hij heeft wel enorm bijgedragen aan het bedrijf en in dit verhaal is hij een beetje een clownprins. Het is een tragedie. Hij was een creatieve kracht om rekening mee te houden. Er was veel van zijn werk dat nog steeds intact en gevierd is en deel uitmaakt van het Gucci-verhaal. Hij is stevig verankerd in het succesverhaal van het Italiaanse merk.”
Het resultaat is duidelijk en wordt gewaardeerd, maar hoe zwaar is het om élke keer weer zo diep te gaan voor een rol? “Mensen denken vaak dat je handelt vanuit een positie van verwaandheid of van narcisme. Ik snap het, het is gemakkelijk om mee te spotten, maar ik zie focus, vastberadenheid en toewijding aan een karakter als het ultieme eerbetoon aan je werk. Ik vind het niet zo gek dat je op een plek blijft die dicht bij de rol is. Hoeveel minuten van een bepaalde dag op een filmset bestaat eigenlijk uit acteren? Niet veel. Dus als je in die positie blijft, dicht bij de rol, is het alsof je werk minder moeite vergt. Voor mensen op de set, hielp het hen uiteindelijk ook. En dat helpt mij weer om mezelf te overtuigen van deze aanpak.”
Wat volgt er nu? Ga je terug naar de Joker en er schijnt een nieuwe Tron-film te komen?
“Tron is iets waarmee ik bezig ben en we zijn het actief aan het ontwikkelen. We hebben een script en werken eraan. Ik ben altijd een grote fan van Tron geweest. Ik hield van beide films en voor mij had de film uit de jaren 80 een enorme impact op mijn leven. Als kind speelde ik de videoband non-stop af. Ik vond alles geweldig aan de film. De muziek, de kostuums, de look, het was destijds baanbrekende technologie. De animatie was verbluffend. We hebben iets heel bijzonders en het is heel, heel dichtbij de volgende stap.”
Morbius draait nu in de bioscoop, House of Gucci is nu te zien via Video On Demand en te koop op Blu-Ray
