Joaquin Phoenix verliest grip op realiteit in ‘Beau is Afraid’

Ari Aster (Hereditary, Midsommar) maakt het ons nooit makkelijk, maar waar zijn nieuwste nu precies over gaat…?

Tot nu toe weten we niet veel over het nieuwste project van Aster, behalve dat filmmaatschappij A24 zijn nieuwste samenwerking met Aster omschrijft als: ‘Een paranoïde man begint aan een epische odyssee om weer bij zijn moeder te komen.’ De IMDb-pagina van de film beschrijft het als ‘een decennialang portret van één van de meest succesvolle ondernemers aller tijden’.

Dit maakt het er allemaal niet duidelijker op en draagt bij aan de algehele verwarring. De trailer maakt Beau’s (Joaquin Phoenix) gemoedstoestand in ieder geval mateloos fascinerend. Maar of het een paranoïde waanidee is of een grote metafoor, dat moeten we nog even zien.

Er is een kans, zeker als je kijkt naar Aster’s korte film Beau uit 2011, dat de film daar thema’s van leent. De eerste zin uit de trailer is: “Het spijt me zo voor wat je vader aan je heeft doorgegeven,” zegt Beau’s moeder tegen hem. Geen vreemde zin voor Ari Aster, aangezien zijn vorige twee films ook generatie- en familietrauma onderzoeken. En hoe dit het kind beïnvloedt.

Aster gebruikt vaak metaforen om die thema’s uit te beelden, dus misschien lijkt de kern van Beau is Afraid veel op de korte film. Alle fysieke barrières die Beau ervan weerhouden zijn moeder te bezoeken, symboliseren de interne en emotionele strijd om zijn verdriet en trauma te verwerken.

Voor Joaquin Phoenix is het de zoveelste karakterrol die populair zal zijn bij critici. Een acteur die al meer dan een decennium presteert op de toppen van zijn kunnen. Eindelijk zag de rest van de wereldbevolking dit ook toen Phoenix in Joker speelde.

Waar bij sommigen de Oscar vergif is en ze nooit meer de status en erkenning van die rol kunnen bereiken, lukt het Phoenix om te blijven verrassen. Niet alleen keert hij terug als Joker in Joker: Folie a deux in 2024, maar ook in Ridley Scott’s Napoleon voor Apple TV+.

Voor nu is het vanaf 23 april deze ‘surrealistische horrorkomedie’. Een riskante film, die niet gemakkelijk een groot publiek zal vinden. Maar soms zijn dat de beste.