De Olympische Spelen waren een heerlijk sportournooi waar de groten der aarde zich van hun beste kant hebben laten zien op de meest uiteenlopende disciplines – van Keirin op de wielerbaan tot dressuur bij de paarden.
Wat al die verschillende sporters gemeen hebben, is dat ze een land vertegenwoordigen, met de kleding die daarbij hoort. Voor de 276 Nederlandse deelnemers (verspreid over 26 sporters) betekent dat: oranje. Wat dat betreft is het huis van Oranje-Nassau een zegen voor de zichtbaarheid van de Nederlandse sport, want geen enkele andere nationaliteit is zo duidelijk te herkennen als de Nederlandse sporter.
In België hebben ze het lastiger. De kleuren van de Belgische vlag (rood, geel, zwart) zijn hetzelfde als die van buurland Duitsland. De kleuren rood en geel komen überhaupt vaak voor in vlaggen van andere landen. En terugvallen op de kleuren van de Vlaamse vlag (geel met een zwarte leeuw) of Waalse vlag (geel met een rode haan) is uiteraard ook geen optie.
Van het Belgische koningshuis moeten de sporters het ook al niet hebben. Die hebben geen ‘eigen’ kleur, althans niet zoals het Nederlandse koningshuis.
Maar dat heeft de Belgische Olympische bond niet belet om een geweldig tenue te bedenken voor de sporters in Parijs. Dat begon al bij de kleding voor de openingsceremonie. Die kleding werd verzorgd door de Belgische ontwerper Caroline Biss, die een fraaie collectie afleverde. De matige Nederlandse outfits, ontworpen door het Amsterdamse denim-merk Denham, legde het daar tegen af.
Maar het waren in Parijs de performance outfits die de Belgen er bovenuit deden steken. Die zijn van het Belgische merk Vermarc Sport, het merk van de voormalige wielerkampioen Frans Verbeeck, een tijdgenoot van Eddy Merckx. Zoon Marc Verbeeck is tegenwoordig de baas bij Vermarc Sport.
Net zoals op het Europees Kampioenschap voetbal, kozen de ontwerpers van het Olympische tenu voor twee basiskleuren: wit en lichtblauw. Die kleuren werden vervolgens gedecoreerd met zwarte, rode en gele lijnen.
Met name de lichtblauwe variant was magnifiek. Die deed denken aan het uittenue waarin de Belgische voetballers speelden op het EK Voetbal in Duitsland, het zogenaamde Kuifje-tenue. De Belgische (baan)wielrenners stonden bij aanvang van alle koersen al op voorsprong vanwege dat waanzinnige tenue, dat mooi werd doorgetrokken in de helm. Remco Evenepoel had goud eigenlijk al op zak; hij hoefde alleen maar even de race uit te rijden.
