De term ‘blote jurk’ lijkt een contradictio in terminis. Een jurk is tenslotte gemaakt om te verhullen, niet om te exposeren. Maar blote jurken zijn gemaakt van stoffen als mesh (gaas), tule, kant en netstof. Dat zijn stoffen die, laten we zeggen, niet echt water- en windbestendig zijn. Wat ze wel zijn: transparant.
De blote jurk is er voor de vrouw die de exhibitionist in zichzelf niet onderdrukt. Op cruciale plekken, ter hoogte van de borst en het kruis, is er meestal wel een bedekkend lapje stof genaaid. Er is tenslotte een verschil tussen een exhibitionist en een streaker.
Wie was de eerste die zich in zo’n naked look aan het grote publiek presenteerde? De groene chiffon jurk die Jennifer Lopez in 2000 droeg naar de uitreiking van de Grammy Awards, met een decolleté tot aan de navel, wordt vaak genoemd. Maar het Engelse model Kate Moss was in de vorige eeuw al te zien in een weinig verhullend hansopje.
Nog eerder en sowieso nog iconischer dan die van Lopez en Moss, was de jurk die Marilyn Monroe in 1962 droeg bij een optreden in Madison Square Garden in New York. Ze bracht daar haar beroemde aubade aan de jarige president Kennedy (“happy birthday, mister president”) in een jurk met 2.500 kristallen.
Drie maanden na haar optreden overleed Monroe; in 2018 werd de jurk bij een veiling verkocht voor 4,8 miljoen dollar.
Vanwaar de groeiende populariteit van de blote jurk? Zit er iets van een feministische manifestatie in? Is er een voornamere rol voor de vrouw als verleider? Staat de verwarming op de rode loper te hoog? Tijd voor een chronologisch overzicht.