Deze fleece trui van het jonge Franse merk Rier heeft glimmende Riri-ritsen en een monochromatisch patroon, maar verder is het een fleece sweater als alle andere. Alleen het prijskaartje is anders: €860.
Dat lijkt veel (te veel) geld voor een fleece trui, maar bij veel – online – winkels is de trui reeds uitverkocht. Bij Highsnobiety, de hypeyblog die een hype-retailer is geworden, is alleen de bruine versie nog verkrijgbaar.
En Rier is niet de enige luxe fleece op de markt. De New Yorkse ontwerper Colleen Allen heeft een poly-fleece van $1.200 in de collectie, en zelfs een fleece beanie van $250. Drake’s in Londen verkoopt bouclé-fleeces vanaf €475. Miu Miu, het – ooit – betaalbaardere zusje van Prada, heeft een fleece jack die jou een bedrag kost ten noorden van de tweeduizend euro-grens.
De populariteit van deze dure fleece-producten volgt op de combinatie van een aantal trends, namelijk normcore, gorpcore en de zucht naar silent luxury. Kortom, dit is kleding die er gewoon uitziet maar weelderig aanvoelt en een gat in je portemonnee slaat.
Er is een ander argument waarom mensen dit soort bedragen neertellen voor een eenvoudig fleece-vest. Zoals we iemand hoorde beweren: hiermee kopen ze een gevoel dat ze het dichtste brengt bij de schapen in de Oostenrijkse bergen waar de wol voor de fleece-truien van Rier vandaan komt.
De goedkopere fleece truien doen dat niet, want die zijn niet gemaakt van natuurlijke wol, maar van polyester (die zou je dus in theorie als vegan op de markt kunnen brengen). Met zo’n dure doch authentieke fleece-trui koop je het Patagonia-gevoel. Als je eruit ziet als een boswachter, zul je het wel goed voorhebben met Moeder Natuur.
Het voordeel van een wollen vachtje: die laat geen microplastics achter. Polyester doet dat wel. Maar goed, het vraagt dus wel om een financieel offer in tijden waarin de broekriem door de meesten moet worden aangetrokken (al zie je dat niet, want daar hangt je fleece-trui overheen).
