In een wereld vol TikTok-video’s en Instagram Reels is ons concentratievermogen tegenwoordig ver te zoeken. Laat staan wanneer we worden geconfronteerd met een film van 80 minuten zonder één gesproken woord. Toch slaagt Flow erin de kijker volledig in zijn greep te houden. De animatiefilm, waarin we een kat volgen in een wereld zonder mensen, won de Golden Globe voor Beste Animatiefilm en weet zich te onderscheiden met een ontroerend verhaal dat reflecteert op ons milieu.
Bij films met een milieuthema denk je misschien aan clichématige rampenfilms zoals The Day After Tomorrow (2004) of Don’t Look Up (2021), waarin de natuur zich tegen de mensheid keert en de mens onvermijdelijk verliest. Maar Flow gaat een stap verder: hier is de mens er helemaal niet meer. Alleen dieren en natuur blijven over, en dat is op een verrassende manier rustgevend en vernieuwend. Wat gebeurt er als de mens eens níét het middelpunt van de aarde is?
De hoofdrolspelers in Flow zijn een nieuwsgierige zwarte kat, een stoïcijnse capibara, een enthousiaste labrador, een charmante ringstaartmaki (die doet denken aan King Julien van Madagaskar) en een avontuurlijke kraanvogel. Samen vormen ze een bont gezelschap dat met weinig (beter gezegd: geen) woorden, maar veel emotie, het verhaal weet te dragen.
Het avontuur begint met de zwarte kat, die een gemoedelijk leven leidt in een verlaten huis aan de rand van een visrijke rivier. Maar wanneer het water onverwacht begint te stijgen, wordt haar veilige wereld overspoeld. Genoodzaakt haar huis te verlaten, springt ze in een boot waar de capibara zich in bevindt. Samen varen ze door de ruïnes van een wereld die ooit door mensen werd gedomineerd, en pikken ze gaandeweg de rest van het dierenensemble op. In de 80 minuten waarin je met de dieren op pad bent, begin je steeds meer medeleven te voelen voor hun perikelen.
Regisseur Gints Zilbalodis toont met Flow aan dat je met een beperkt budget een groots verhaal kunt vertellen. Met een budget van slechts 3 miljoen dollar zijn de animaties verre van de visuele perfectie die we gewend zijn van studio’s als Disney of Pixar. De beelden hebben eerder iets weg van de wat grof gerenderde stijl van oudere videogames. Vooral de labrador lijkt zo uit Nintendogs, het hondenoppasspel voor de Nintendo DS uit 2005, te komen. En toch zijn de emoties van de dieren geloofwaardig – de animatoren keken honderden katten- en andere dierenfilmpjes om het gedrag en de communicatie tussen de dieren zo natuurgetrouw te weergeven.
Het resultaat is een film waarin je je moeiteloos kunt inleven in de dieren. Bij elke val in het water houd je onwillekeurig je adem in, terwijl je niets liever wilt dan dat ze het beste krijgen – zelfs in een wereld die onherkenbaar is veranderd. Met een indrukwekkend verhaal over verlies, samenwerking en hoop verdient Flow zijn plaats als prijswinnende animatiefilm.
Flow is nu in de Nederlandse bioscopen te zien.
