Margaret McCollum en haar man Oswald leefde jarenlang een gelukkig leven in Londen. Margaret had een baan als arts, Oswald werkte als acteur en stemartiest. Zo sprak hij ook de tekst uit die je jarenlang hoorde op het perron van elk metrostation als er een trein in aantocht was: Mind the gap.
Oswald McCollum sprak die tekst al ergens in de jaren vijftig uit, specifiek voor de Northern Line (de zwarte lijn op de metromap, lopend van Battersea in het westen tot Edgware in het noorden van de Engelse hoofdstad).
Na het overlijden van haar man in 2007 zocht Margaret troost in de stem van haar man. Daartoe bezocht ze elke dag het station Embankment, aan de Thames. Vijf jaar lang ging ze elke dag naar het station, waar ze vanaf een bankje op het perron naar de stem van haar overleden man luisterde.
In 2012 deed de vooruitgang zijn intrede. Er kwam een gedigitaliseerde versie van de stem van Oswald. Voortaan sprak een computer de waarschuwende woorden uit: Mind the gap.
Margaret McCollum nam daarop contact op met de London Underground. Ze vertelde dat het horen van de stem van haar man hielp bij het verwerken van zijn verlies. En of ze misschien het bandje mocht hebben waar de stem van haar overleden man opstond, zodat ze die thuis kon afspelen.
De mensen van Transport for London Underground doken in het archief. Ergens moest nog een bandje liggen met de stem van Oswald, een oude opname van de tekst Mind the gap voordat de digitalisering zijn intrede deed.
De opname van Oswald werd uiteindelijk terug gevonden. De Londense metro-organisatie brandde een cd’tje met de stem van Oswald voor zijn weduwe. Maar ze hadden zelfs nog een beter idee. Op station Embankment werd vanaf dat moment gewoon weer de stem van Oswald uitgezonden.
Op alle andere stations van de Northern Line hoor je een gedigitaliseerde versie Mind the gap uitspreken; alleen op Embankment klinkt een menselijke stem, die van Oswald McCollum.
Als je binnenkort Londen bezoekt, kun je op de perrons van Embankment de stem van Oswald horen. En misschien tref je er op een bankje ook zijn weduwe, luisterend naar zijn stem.
