Hier gaat de aandacht naar het diepe décolleté met de kloeke ketting, maar de stoere V-halsopening wordt mooi gecounterd met het sjieke embleem op de borstzak van het jasje.
Dit is de jas als cape. Het vraagt wel om goeie schouders, want zo’n jas glijdt er snel af, en dan blijf je bukken om jezelf weer opnieuw op te tuigen. Maar als het allemaal werkt, zoals bij bijgaande mintgroene functionaris, dan wordt elke man een dandy.
Dit is een jas bijna als een vest. Dat komt door de stof en – uiteraard – door het patroon (dat toch opa-achtige referenties heeft). Maar de finesse zit ‘em hier in de sjaal; die is van dezelfde stof als het jasje!
Een ruit is altijd mooier als een kleur uit zo’n ruitpatroon elders terugkeert. Hier zien we de crèmekleurige streep terug in het shirt. Fraai.
Het overhemd dragen met een dichte boord, maar zonder stropdas, crëert altijd een nerdy effect. Dat wordt hier gecounterd door de stoere timmermansbroek, de plakplaatjes op de armen en het cowboy-dasje.
Zelfs als je een blauwe blazer met bronskleurige knopen draagt, en daar een two-point fold pochet in stopt, dan nog krijg je iets van een knaapje als je dat combineert met een korte broek. De korte broek haalt de zestienjarige in elke man naar boven.
De boordpunten van je overhemd over de revers van je jasje dragen, is behalve een verwijzing naar de jaren zeventig, ook een teken van vrolijkheid. Het creëert automatisch flamboyance in je voorkomen.
Hiet worden de tatoeages feitelijk gebruikt als behang. Zo’n mouwloos gilet werkt een stuk minder bij een man zonder tatoeages. Het sjaaltje, even wuft als stoer, maakt het beeld af.
Brede verticale strepen geven kleur, maar combineer het met een witte broek en een effen ondergrond, zoals we hier perfect zien uitgevoerd. Als je te veel verticale strepen op elkaar bouwt, krijg je het voorkomen van een harlekijn.
