Charles krijgt op de dag van zijn kroning drie mantels omgehangen. De eerste mantel is de Robe of State die hij draagt bij het betreden van Westminster Abbey. Kleinzoon prins George mag, als Page of Honour, de sleep van zijn grootvader dragen bij binnenkomst.
Deze Robe of State bestaat uit een hermelijnen cape, een fluweel-rode sleep en gouden borduursels – naar verluidt is de mantel zo zwaar dat er in de kerk een speciale hellingbaan is gebouwd in plaats van de trap om de mantel overheen te laten glijden.
De koning complementeert de mantel met de kroningshandschoen en de kroningsring. Die handschoen is een tweedehandsje; George VI droeg het al tijdens zijn kroning in 1911. Tijdens het afleggen van de plechtige eed houdt Charles in elke hand een scepter.
Voor de zalving door de aartsbisschop van Canterbury met de – inmiddels veelbesproken veganistische – heilige olie ontdoet Charles zich van de Robe of State.
De koning wordt vervolgens gekleed in het witte linnen hemd dat Collodium Sindonis wordt genoemd, de Supertunica (een gouden cape) en de Robe Royal, de keizerlijke mantel.
De Supertunica werd ook bij de vorige drie kroningen gedragen; in 1911 door George V, in 1937 door diens zoon George VI en in 1953 door Elizabeth.
Op gele Crocs naar een lunch met de koning.
De Robe Royal dateert uit 1821, toen het gemaakt werd voor de kroning van George IV. In de mantel van goud zijden zijn bloemen, kronen en adelaars geborduurd. De gouden sluiting heeft de vorm van een adelaar.
Deze mantel wordt weer afgedaan voordat Charles Westminster Abbey verlaat. De koning behangt zich vervolgens met de derde en tevens laatste mantel: de Imperial Robe (ook wel Robe of Estate genoemd). De paarse Imperial Robe wordt gedragen tijdens het laatste deel van de ceremonie.
