Op vrijdag 10 maart overleed de Amerikaanse acteur Robert Blake op 89-jarige leeftijd. De koppen op Nederlandse nieuwssites waren vrij constant van toon: ‘Van moord op echtgenote vrijgesproken acteur Robert Blake overleden’ (NU); ‘Acteur Robert Blake, ooit vervolgd voor moord, overleden op 89-jarige leeftijd’ (NOS); ‘Zo werd de bejubelde Baretta een paria van Hollywood’ (Telegraaf).
Als we de koppen mogen geloven, is een moordenaar ons ontvallen. Maar Robert Blake werd weliswaar berecht voor de moord op zijn vrouw, Bonny Lee Bakley, maar vrijgesproken.
In 2001 werd Bonny Lee Bakley dood aangetroffen in een auto buiten het restaurant waar zij zojuist met Blake had gedineerd. Volgens Blake was hij even terug gelopen naar het restaurant om een pistool op te halen dat hij er per ongeluk had laten liggen. Terug bij zijn auto trof hij zijn hevig bloedende vrouw aan, met schotwonden in hoofd en schouder.
Blake’s verhaal klonk vrij ongeloofwaardig, vooral omdat een stuntman onder ede verklaarde dat Blake hem eerder al had geprobeerd in te huren om zijn vrouw te vermoorden, maar hij werd toch door een jury vrijgesproken.
Robert Blake, die al van jongsaf aan voor de camera stond, had geen beste reputatie in Hollywood. Hij ging op de filmset regelmatig op de vuist met collega-acteurs.
Blake was een ouderwetse bad boy en misschien daarom zo geschikt voor zijn bekendste rol, die van rechercheur Tony Baretta in de gelijknamige tv-serie. De TROS bracht in de tweede helft van de jaren zeventig Baretta op de Nederlandse televisie. Baretta was een onorthodox opererende agent die een geelkuifkaketoe genaamd Fred als huisdier hield.
In zijn roestige Chevy Impala en met een sigaret op de onderlip reed Baretta door de straten van Los Angeles. De titelsong van de tv-serie, Keep Your Eye on the Sparrow, werd een klassieker, gezongen door de legendarische Sammy Davis Jr. Voor zijn rol als Baretta ontving Robert Blake een Emmy Award en een Golden Globe.
Baretta was een agent die zich vaak moest vermommen, maar zijn dagelijkse outfit bestond uit een jeans, T-shirt en pet. De strakke T-shirts met korte mouwen toonden de gespierde fysiek van de geblokte Blake.
Door de behoorlijke biceps schoven Blake’s mouwtjes altijd omhoog. Dat was een stijl die veel jonge fans van de serie ook wilden. Dat effect was echter lastig te bereiken met iele bovenarmpjes, dus vonden slimme textielfabrikanten daar een vorm voor: kapmouwtjes. Door de mouwen van het T-shirt schuin af te snijden, ontstond hetzelfde effect als bij de bovenarmen van Baretta.
In de tweede helft van de jaren zeventig liepen jonge Nederlandse jongens stoer over straat met hun kapmouwtjes, om zich even Tony Baretta te kunnen voelen, de stoere agent met de kwalijke reputatie.
