Lowlands beleefde afgelopen weekend de 29e editie en even was er lichte paniek. Hoofdact Queens of the Stone Age viel weg, dus besloot Lowlands om zichzelf bijna achteloos opnieuw uit te vinden. Maar konden de relatief jonge, onervaren acts de spanwijdte van Lowlands aan? Jazeker wel. En dit waren de pareltjes.
1// Air
Precies 26 jaar geleden werd de muziekwereld verrast door de release van het album Moon Safari van het Franse duo Air. Wat ze boden was niet per se vernieuwend, maar wel zodanig goed gedaan dat de wereld plat ging voor de zwoele, hypnotiserende pop met robotklanken en heerlijke grooves.
Maar goed, dat was 1998. Zou de magie van toen op een zondagmiddag in een warme tent overeind blijven? Air beloofde Moon Safari integraal te spelen. Zo gezegd, zo gedaan. Jean-Benoit Dunckel en Nicolas Godin hadden voor deze gelegenheid een drummer in de achterzak meegenomen.
Met een geweldig decor dat bestond uit metershoge boxen, ging het in volledig wit geklede Franse duo de strijd aan. Vanaf de sublieme openingssong La Femme d’ Argent was het een ongelijke strijd. Gedekt door een geweldige sound werd de stampvolle tent vanaf de eerste tel schaakmat gezet. Alles klopte. Terwijl de bekendste songs Sexy Boy, Kelly Watch The Stars en All I Need al in het begin werden gespeeld.
2// Big Thief
Waar Air allang de schaapjes op het droge heeft, daar werken de Amerikaanse indie-poppers van Big Thief langzaam toe naar een supersterrenstatus. Het is een band waar altijd wat mee aan de hand is. Het vertrek van de bassist wordt schijnbaar naadloos opgevangen, het deert Adrianne Lenker en haar kompanen niet. Sterker nog, nooit eerder speelde de band met zoveel overtuiging en bravoure.
Afgelopen mei gaf Adrianne Lenker nog een fantastisch soloconcert in het Concertgebouw in Amsterdam. Maar bij Big Thief zien we toch een heel ander persoon, eentje die onvoorspelbaar blijft. Ook op Lowlands zat ze bij vlagen duidelijk op haar eigen planeet. Dat deerde niet, want juist die voelbare spanning maakt een optreden van deze band zo mooi.
3// Fred Again….
De Britse DJ Fred Again… werd in no time een superster en dat is te begrijpen. Op Lowlands liet Fred zich niet volledig leiden door zijn eigen hit-machine. Soms speelde hij minuten lang piano, om dan opeens met een heerlijke hit te knallen. De muziek van Fred is slim, uitgebalanceerd maar geen moment voorspelbaar. Daarbij gebruikt hij elke nieuwe mediatechniek die voorhanden is.
Fred Again…is geen klassieke ‘plaatjesdraaier’. Hij bouwt elke track letterlijk eigenhandig op. Daarnaast heeft hij een sympathieke uitstraling en is zijn werkethiek hoog. Fred is een pure original. De vertoonde home video’s met ondermeer Anderson Paak en Flowdan in een hoofdrol sneden hout. Met songs zoals Delilah (Pull Me Out of This) en Marea (We Lost Dancing) ging de Alpha-tent volledig voor de bijl.
4// Sugababes
Wie had dat gedacht: Keisha, Siobhán en Mutya op één podium. Natuurlijk hadden we het liefst de bezetting met Heidi Range gezien, maar na alle gedoe en ruzies gaan we dat waarschijnlijk niet meer meemaken. Op Lowlands kwamen ruim een uur lang alle hits voorbij. Freak Like Me, de slijper Too Lost in You en Hole in the Head, het blijven geweldige oorwurmen. In de rug gesteund door een retestrakke band, lieten de Sugababes zien dat een hitmachine uit het begin van deze eeuw nog altijd bestaansrecht heeft.
5// Goldband
Goldband groeide de laatste drie jaar groter en groter. Zo groot dat ze zelfs Lowlands mochten afsluiten, een eer die ze volledig waarmaakten nadat ze al vliegend de tent binnen kwamen zeilen. De voormalige stukadoors zijn supersterren. Nee, niet tegen wil en dank, want je merkt tijdens het optreden dat ze het succes dankbaar inademen.
De lichtelijk lachwekkende entree verwacht je eerder bij de glamrockers van KISS of Rammstein, maar ach, het is Goldband. Natuurlijk riep laatste album Samen Tegen Elkaar wel wat vraagtekens op. Daarentegen hebben ze nummers genoeg om af te rekenen met een stampvolle Alpha-tent. En dat is precies wat het drietal in anderhalf uur lukte.
Goldband is edelkitsch, maar dan van het goede soort
Goldband is edelkitsch maar dan van het goede soort. Een steekvlam? Hupsakee, doe er maar twee. Fuck Hilversum!! Ach ja, Goldband mag alles roepen. Zelfs de luchtgitaar-act van Karel in Requiem kan door de beugel. Zeker als hij de Fender Stratocaster ook nog eens in gruzelementen kapot slaat na een indrukwekkende nep-solo. Ook Den Haag krijgt met geel-groene vlaggen een eerbetoon. Wellicht ging de schreeuw van Karel om Palestina te bevrijden nets iets te ver. Althans, Goldband is niet echt de band die je op politieke statements kunt betrappen. Goldband is gewoon leuk, knettergek en uitzinnig. Een simpel relfeestje met gave songs.
6// Róisín Murphy
Róisín Murphy was de allergrootste verrassing van deze Lowlands-editie. Op de laatste dag blies ze in de Bravo-tent alles en iedereen omver. Ooit was ze een superster met Moloko, maar dat succes trok ze na haar vertrek moeiteloos door. Al ruim drie decennia weet ze boeiende elektropop te maken en haar laatste album Hit Parade is zelfs een regelrechte sensatie.
Op Lowlands bewees ze nogmaals dat leeftijd en vernieuwing niets met elkaar te maken hoeven hebben. Ze speelde met de camera op het podium, maar ook met het publiek, en ze zong de sterren van de hemel. Maar ze is ook charmant en weet perfect wat koketteren is. Elke song stak ze zichzelf in een ander tenue. Dat ze ook haar verleden niet onder het tapijt duwt, bewees ze met drie Moloko-nummers die achter elkaar werden gespeeld. Charisma is niet iets wat je kunt creëren, maar wat in je genen zit. Murphy was daar op Lowlands het ultieme bewijs van.
7// IDLES
Samen met Róisín Murphy vormde de band IDLES v het hoogtepunt van de laatste dag. IDLES is een band die met elke plaat beter wordt. Hun laatste werkstuk Tangk die werd geproduceerd door Nigel Godrich (Radiohead, Coldplay) mag je zelfs een meesterwerkje noemen. Dat woord kun je ook gebruiken voor hun optreden op Lowlands. Piepend, krakend maar vooral overrompelend zou je de presentatie van zanger Joe Talbot en zijn mannen kunnen noemen.
