Omdat roze een verwatering is van rood, en rood als mannelijk werd beschouwd, kozen de nazi’s de kleur roze om homo’s te demoniseren. In Duitse concentrantiekampen moesten homoseksuele gevangen een roze driehoek dragen als merkteken.
Na de Tweede Wereldoorlog claimde de homogemeenschap roze als geuzenembleem. Dat is de communicerende kracht van kleur. De ironie wil dat tot halverwege de vorige eeuw roze juist de kleur voor jongens was. We zijn inmiddels anders geconditioneerd, maar blauw werd als ‘zachtere’ kleur geschikter geacht voor meisjes.
Vanaf de jaren vijftig werd roze steeds meer gezien als een meisjeskleur. Het startschot daarvoor werd naar verluidt gegeven door Mamie Eisenhower. Bij de inauguratie in 1953 van Dwight Eisenhower als president van Amerika, droeg zijn echtgenote Mamie een roze jurk. De overlevering wil dat Amerikaanse vrouwen vervolgens de roze kleur gingen omarmen. En zo droegen de meiden op Rydell High in de film Grease niet alleen roze jasjes, ze noemden zichzelf ook de Pink Ladies.
Er wordt nog altijd onderscheid gemaakt in de kleur muisjes die je op je beschuitje krijgt bij een babybezoek (blauwe muisjes als het een jongetje is; roze bij een meisje), maar de kleur roze heeft zich een aantal seizoenen geleden al gemanifesteerd in de mannengarderobe.
Harry Styles draagt een compleet pak in ’t roze, van zijn vaste leverancier Gucci. Hij combineert het met een zwart overhemd, wat het totaalpakket iets ‘harder’ doet ogen. Een coltrui had het geheel misschien nog sterker in het jaren zeventig-vernis gezet.
Alleen die roze cowboyhoed, doe dat maar niet.
Maar hier zie je wel goed wat de kleur roze kan doen. Het geeft de drager een verzorgde en vrolijke uitstraling, zonder dat hij er meteen als een Barbie bij loopt. (Het helpt wel dat het roze hier niet uit de kleurcategorie ‘zuurstok’ komt.)
Met andere woorden: wees niet bang voor roze. Het is een kleur die de investering terug betaalt.
