Bij de première van de nieuwe documentaire-serie Crossroads: André Hazes, verscheen de hoofdrolspeler zelf in een crèmekleurig, double breasted jasje met het labeltje van Gucci nog op de mouw gestikt, zoals dat ook op de catwalks van Gucci tegenwoordig het geval is.
Onder dat jasje, dat van een gabardine-achtige stof leek, droeg de jonge Hazes een zwart overhemd. De broek met wijd uitlopende pijpen – très seventies – had hij in het zwart gedacht.
Na afloop van de première ging het vooral over de onthullingen die de jonge Hazes doet in Crossroads, met name over zijn verslavingen (aan drugs en alcohol). Terwijl er toch ook complimenten uit te delen waren voor de keuze van zijn outfit.
Die deed de gedachten terug gaan naar Tony Manero, de doorbraakrol van John Travolta in Saturday Night Fever (1977). Die film herinneren we ons vanwege de dansscènes in de Newyorkse discotheek 2001 Oddysey. Met name de laatste scène in 2001 Oddysey waarin Tony in driedelig wit danst op More Than a Woman van de Bee Gees.
Die scène heeft 34 miljoen views op YouTube en het witte pak wordt nog altijd gekopieerd op zo’n beetje elk seventies-feest in de provincie. Het pak hing zelfs nog even in het V&A Museum in Londen. De heerlijke geschiedenis van dat pak hebben we al eens eerder beschreven; filmhistorie van honderd procent polyester
Tony Manero’s ivoorwitte jasje met helwitte plastic knopen bezit een revers die zo breed is dat de peak lapels de roped shoulders aantikken, net als bij André Hazes. In feite is dat een uit de jaren dertig gekopieerde stijl.
Het witte pak zagen we uiteraard al eerder in de bioscoop, bijvoorbeeld in die andere klassieker, La Dolce Vita van Federico Fellini uit 1969.
Een zwart overhemd onder een wit jas gaat frontaal in tegen de Bosche boltheorie (de buitenste laag van je kleding is het donkerst, naar binnen toe wordt het steeds lichter), maar dit is de uitzondering die de regel bevestigd.
Marcello Mastroianni speelt hierin Marcello Rubini, een playboy in een pak van Brioni, de luxe kleermaker die al vanaf 1945 de hoogste kwaliteit levert vanuit de Via Barberini 79 in Rome.
Mastroianni draagt in het eerste deel van La Dolce Vita een zwart pak met een dunne zwarte stropdas (bijvoorbeeld in de beroemde fontein-scène met Anita Ekberg). Tegen het einde van de film verruilt hij die outfit voor het witte pak. Zijn stropdas ruilt hij in voor een zwart sjaaltje en het witte overhemd moet het veld ruimen voor een donkere polo.
Elke outfit in La Dolce Vita had volgens Mastroianni een betekenis. De verandering van pak symboliseerde hier zijn transformatie van cynische man in een komische vogel. De film verdiende een Oscar voor Beste Kostuums.
Maar de André Hazes op de rode loper voor Tuschinski kwam niet zozeer uit de school van Mastroianni, als wel uit die van Tony Montana.
Al Pacino speelt die rol in Scarface, de gangsterkaskraker uit 1983. In de scène waarin Tony Montana met compagnon Omar Suarez op bezoek gaat bij narco-baas Alejandro Sosa (en waar Suarez vervolgens uit de helicopter bungelt aan een touw), draagt hij een crèmewit pak met een subtiele pinstripe.
Onder dat double breasted pak draagt Montana een rood overhemd waarvan de puntige boorden parmantig over de revers van het jasje zijn gevouwen, exáct zoals Tony Manero het draagt op de dansvloer van 2001 Oddysey en André Hazes bij de première in Tuschinski. En net als Manero en Montana koos Hazes voor een laars met een hakje.
De beide Tony’s dragen allebei een gouden ketting. Daar stelt André Hazes dan weer een set gouden ringen tegenover. Het ligt allemaal op hetzelfde pad van masculiene verleiding. Dit is de man als pauw.
