De afgelopen jaren hebben we een enorme piek gezien in videogame-adaptaties. Hollywood lijkt er eindelijk achter te zijn gekomen hoe videogames kunnen worden omgezet in succesvolle én goede films en televisieseries.
PlayStation heeft zelfs een eigen productiebedrijf opgericht om toezicht te houden op meer van deze bewerkingen om ervoor te zorgen dat ze min of meer worden goedgekeurd door de makers van deze games en het gevoel hebben dat ze geschikt zijn voor zowel gamers als een breder publiek dat niet zo bekend is met het bronmateriaal.
Jann Mardenborough is hier het bronmateriaal, want de nieuwste PlayStation-verfilming, na Uncharted en The Last of Us is Gran Turismo. De games hebben namelijk geen verhaal, het is een racesimulator die zich richt op het absoluut perfect krijgen van de fijne details van het racen. Een succes voor Sony sinds het eerste deel in 1997. Inmiddels is het zevende deel uit voor de PlayStation 5.
In 2006 vroeg voormalig Nissan Europe-topman Darren Cox, gespeeld door Orlando Bloom in de film, zich af of de Gran Turismo-vaardigheden van gamers ook in het echte leven werkten. Net als de werkwijze van Cox, zette hij het idee al snel om in een grootse marketingkans door de GT Academy op te richten, een wereldwijde wedstrijd om de snelste Gran Turismo-coureurs te vinden. De besten zouden het dan tegen elkaar opnemen, waarbij de winnaar een contract krijgt bij het Nissan fabrieksteam. Klinkt als de verhaallijn van een Rocky-achtige Hollywood-film, niet? Daarom werd de GT Academy de basis voor de Gran Turismo-film.
Geregisseerd door Neill Blomkamp, bekend van District 9 en Elysium, en gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Jann Mardenborough. De Britse coureur die in 2011 op 20-jarige leeftijd de GT Academy competitie won. Na zijn overwinning nam Mardenborough deel aan British GT, de 24 uur van Le Mans in de LMP2-klasse (hij werd daar derde), Formule 3, GP2, GP3 en aan de Japanse Super GT-serie.
De inmiddels 31-jarige Jann Mardenborough kan het nog steeds niet geloven dat zijn levensverhaal nu de bron is voor een Hollywood blockbusters. ModMod sprak met de coureur in Barcelona.
Hoe is het om de wereld rond te reizen met je levensverhaal?
“Ik heb veel geluk en ik voel mij gezegend. Ik voel me zeer bevoorrecht in deze positie om een biopic te laten maken over een hoofdstuk van mijn leven. Ook al ben ik pas 31 en nog steeds race. Meestal krijg je toch pas een biopic als je véél ouder bent of als je bent overleden. Dus ja, ik heb veel geluk met dat deel van mijn leven.”
Wanneer begon je met gamen?
Toen ik zeven was. Ik speelde Gran Turismo al op de originele PlayStation. Ik heb altijd een passie gehad voor Gran Turismo en om auto’s te besturen die ik waarschijnlijk nooit, nooit, in het echt zou gaan kunnen besturen. De overgang van videogame naar autorijden in het echte leven was ook niet zo moeilijk. De besturing en physics-engines in games zijn tegenwoordig te gek, ze nemen gegevens uit het echte leven van auto’s en zetten die vervolgens in computercode om zodat de manier waarop de auto accelereert en remt en de stuurinput heel goed werkt in racegames. Natuurlijk voel je de G-kracht niet in het spel, maar met een regelmatig bezoek aan de sportschool kom je daar wel overheen!”
We zien vooral de relatie met je vader als rode draad door de film, is hij zo belangrijk voor je?
“We hebben wederzijds respect voor elkaar omdat we allebei dingen deden voor een baan, waarvan we geloven dat het ons doel en onze passie in het leven is. Als je iemand ontmoet die helemaal in zijn element is, zo gepassioneerd over wat ze doen; dan geven ze een bepaald gevoel af. Mijn vader speelde 15 jaar professioneel voetbal in een tijd waarin je niet miljoenen kreeg, maar honderden ponden per weekend. Dus hij deed het puur omdat hij van het spel hield. Toen hij zag dat ik datzelfde uitstraalde van ‘ik doe dit gewoon omdat ik dat graag doe’, begon hij het te begrijpen.”
Het ongeluk vroeg in je carrière is onderdeel van de film, hoe lastig was de beslissing om dat te laten zien?
“Ik racete in 2015 met een Nissan GT-R Nismo GT3 op het Nordschleife-gedeelte van het 20 kilometer lange Nürburgring-circuit toen mijn auto de lucht in ging op de beruchte Flugplatz (wat zich vertaalt als ‘vliegveld’), door de golving van de baan kan dat leiden tot auto’s die het asfalt verlaten of zeg maar ‘opstijgen’. Toen m’n auto dat deed, sloeg hij door de lucht en crashte door het hekwerk en tegen de toeschouwers aan, van wie er één overleed. Verschillende anderen moesten vanwege hun verwondingen in het ziekenhuis worden opgenomen. In plaats van deze tragedie uit de weg te gaan, wilde ik dit verhaal meenemen. Omdat het een deel van mijn leven is. Het is mijn leven, dat heb ik meegemaakt. Het is een heel donker moment in mijn carrière en in mijn leven als persoon. Maar ik wilde het alleen als er correct mee werd omgegaan, omdat iemand zijn leven verloor bij dit ongeval. En dat doet de film uitstekend.”
Je hebt er geen spijt van dat ’t in de film zit?
“Ik vind nog steeds dat het de juiste beslissing was om het levensveranderende ongeval op te nemen als één van de climaxmomenten van de film. Het laat zien dat progressie in iemands leven en carrière niet lineair is. Het is nooit een rechte lijn, er zijn pieken en dalen. Het is hoe je daarmee omgaat dat ervoor zorgt of je groeit of niet. Zo ga je om met de donkere tijden.”
Zelf ben je ook onderdeel van de film, als stuntrijder van de hoofdrolspeler.
“Dat was krankzinnig. Ik denk dat ik in totaal ongeveer 2.000 kilometer heb gereden tijdens de opnameperioden van drie á vier maanden. We kregen met het stuntteam heel wat vrijheid. Neill (Blomkamp, regisseur red.) wilde zo min mogelijk uit de computer laten komen. Dus, stel dat we vijf of zes zeven ronden hadden, en ze zouden zeggen: ‘Oké, ga daarheen, en na elke ronde willen we je in deze positie, maar je hebt de vrijheid om te passeren en je te laten inhalen waar je maar wilt. Wij filmen wel. Dus het komt natuurlijk over in de film. Wat geweldig is voor alle coureurs in het stuntteam.”
Wat hoop je dat de kijker meeneemt van de film?
“Ik hoop dat de film kijkers laat zien dat ze iets kunnen najagen waarover ze gepassioneerd zijn, ervan kunnen genieten en het kunnen gebruiken om na te streven wat hen vreugde en een doel geeft in het leven.”
