De film Singin’ in the Rain (1952) is een klassieker, bekend vanwege de aanstekelijke scène die iedereen kent: Gene Kelly zingend en dansend in de stromende regen. ‘What a glorieus feeling / I’m happy again.’
Volgens velen is Singin’ in the Rain de beste muziekfilm aller tijden. Dat zou zomaar waar kunnen zijn, maar de film is om nog een andere reden een classic, namelijk de tijdloze garderobe die Gene Kelly draagt.
Singin’ in the Rain gaat over de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm, de zogenaamde Talkies. Er is sprake van een diva die grote successen kende in de stomme film, maar vanwege haar schelle stem ongeschikt blijkt voor de geluidsfilm.
De film, opgenomen in het begin van de jaren vijftig, speelt zich af in de jaren twintig. De stijl van de jaren twintig zie je terug in de wollen broeken met wijde pijpen, de jasjes met brede revers en de heerlijke trilby-hoedjes. Wat de film zo typisch jaren vijftig maakt, is de Technicolor-saus die over de beelden gegoten is.
Technicolor is de techniek waarmee de film in kleur wordt opgenomen. Je herkent Technicolorfilms aan de verzadigde kleuren, wat ook terug te zien is op de filmposter. De rijke uitstraling van Technicolor werkte extra goed bij musicals zoals Singin’ in the Rain. De outfits van Gene Kelly (en van tegenspelers Debbie Reynolds en Donald O’Connor) krijgen er als het ware een apart vernis van.
De kostuumafdeling trok voor Singin’ in the Rain alles uit de kast. Het kostuumbudget voor de film bedroeg bijna 700.000 dollar, voor die tijd een astronomisch bedrag.
Gene Kelly draagt in deze film vaak hetzelfde silhouet, bestaande uit broek, overhemd en gilet of spencer. Soms draagt hij er nog een stropdas bij. Meestal stroopt hij de mouwen op (er moet gedanst worden!).
Die opgerolde mouwen (stoer) contrasteren met de stropdas (formeel). Dat geeft spanning aan het geheel, zonder dat het elkaar in de weg zit.
Zijn gilets draagt Gene Kelly vrij strak. Dat valt extra op vanwege de ruime broek, die ook nog eens een opvallend hoge taille heeft, wat de benen optisch meer lengte geeft. Zijn tegenspeler Donald O’Connor draagt zelfs een double breasted giletje. Hij kan het ‘dik’ makende doublebreasted goed hebben, want hij is een ultraslanke vogel.
De broeken zijn niet alleen ruim aan de bovenkant, dat zijn ze ook aan de onderzijde. Voor een danser is dat wel zo prettig, een ruim vallende broek. Kijk maar eens naar de dansscène op Good Morning, waarin er zijn best getapdanst wordt door Kelly en O’Connor.
Het helpt uiteraard als je zo goed kunt dansen als Gene Kelly, maar weet dat het er sowieso beter uitziet als je je ook kléédt zoals Gene Kelly.
Gene Kelly speelt niet alleen de hoofdrol in Singin’ in the Rain, hij is ook verantwoordelijk voor regie en choreografie. Ondanks die prestatie gingen alle Oscars voorbij aan Singin’ in the Rain (misschien omdat Kelly een jaar eerder met An American in Paris al zes Oscars had gewonnen).
What about Debbie
Debbie Reynolds (die nauwelijks negentien was tijdens de opnames van Singin’ in the Rain) is de moeder van Carrie Fisher, die je kent als prinses Leia in Star Wars. Carrie Fisher overleed in 2016 onverwacht aan een hartaanval. Een dag later stierf moeder Debbie, nadat ze opeens onwel werd. Ze liggen samen begraven op Forest Lawn, de begraafplaats in de Hollywood Hills.
