Het Olympisch Comité van Frankrijk heeft gisteren het uniform onthuld voor de komende Olympische en Paralympische Spelen. Het Franse Comité heeft daarvoor het modehuis Berluti ingeschakeld én Carine Roitfeld, de voormalige hoofdredacteur van de Franse Vogue.
Het merk Berluti is onderdeel van LVMH, het luxe conglomeraat dat eigendom is van Bernard Arnault, de man die constant stuivertje wisselt met Elon Musk als rijkste man op aarde.
LVMH is een van de hoofdsponsoren van de Olympische Spelen in Parijs. Enerzijds is het opvallend dat Arnault niet een van zijn grote merken naar voren heeft geschoven, zoals Christian Dior, Givency of Louis Vuitton. Berluti, een mannenmerk opgericht in 1895, is een van de kleinere huizen binnen LVMH, zelfs zonder officieel ontwerper. Anderzijds is het een slimme marketingzet, want Berluti staat in een keer groots op de kaart – de andere merken hebben dat niet nodig.
Behalve Carine Roitfeld betrok Berluti ook atleten met Olympische ervaring bij het ontwerpproces. Comfort en elegantie moesten hand in hand gaan, maar de uniformen moesten ook een zekere ‘Fransheid’ uitstralen.
Antoine Arnault, de junior die namens LVMH het Olympische project bestiert, zegt: “Berluti is de tempel van de maatkleding en in staat om zowel een zwemmer, een basketbalspeler als een turner te kleden.”
Alle kleding werd geproduceerd in de ateliers van Berluti. Als detail werden de dégradé-kleuren in het uniform (en de schoenen) geïncorporeerd, herkenbaar voor het huis Berluti. (Berluti-loafers hebben een kenmerkend kleurenverloop.)
Carine Roitfeld – een even uitgesproken als humoristisch modemevrouw – was hogelijk verbaasd dat ze gevraagd werd voor dit project. Ze is, naar eigen zeggen, niet echt into sport. Maar ze houdt wel van een uitdaging, en ze werd aangetrokken door het plan om de Franse smaak te eren.
Roitfeld in de New York Times: “We begonnen met het idee van een pak, wat enigszins nieuw is voor de sport, waar ze meestal gaan voor jogging of shorts.” Het pak moest klassiek zijn, chic, voor speciale gelegenheden. “En toen dacht ik aan Le Smoking.”
Een smoking dus, maar dan in het blauw, een van de kleuren van de Franse vlag, met een glimmend kleurenverloop op de revers in de vorm van een shawl collar. Het smokingjasje kan gekozen worden met of – stoer – zonder mouwen.
Onder het jasje dragen de atleten een tailored wit overhemd met open kraag, dat gevuld kan worden met een zijden sjaal (die ook in de borstzak van het jasje gedragen kan worden als pochet). De sjaal heeft dezelfde kleuren als de shawl collar.
Het witte overhemd werd door Carine Roitfeld gekozen omdat het haar doet denken aan een man die na een black tie-event zijn vlinderdas afdoet om te gaan dansen in een Parijse nachtclub – wat de atleten waarschijnlijk niet gaan doen, maar het beeld is niettemin aantrekkelijk.
Het smokingjasje kan gedragen worden met een broek of met een rok waarvan de lengte kan worden aangepast zodat, aldus Roitfeld, atletes “een beetje de wind onder de rok kunnen voelen”.
Opvallend accessoire is de broekriem met logo-gesp (het logo van Berluti). Atleten kunnen kiezen uit zwarte sneakers of loafers, waarbij de sneakers ook weer een dégradé zool hebben.
Ondertussen is er een Olympische strijd gaande voordat de vlam überhaupt Parijs heeft bereikt. Het Franse team neemt het in de Berluti-uniformen op tegen niet de minste tegenstanders: het team uit de VS laat zich kleden door Ralph Lauren, het team uit Canada door Lululemon. En Italië heeft de nestor van de Italiaanse mode erbij gehaald, Giorgio Armani. De Nederlandse Olympiërs worden gekleed door Jason Denham. Let the games begin!
