Het wordt graag een beetje in het midden gelaten wie een geur eigenlijk maakt. De parfumindustrie wil je graag laten geloven dat dit degene is wiens naam op het etiket staat. Maar dat is onzin. Gaultier staat echt geen geur in elkaar te brouwen in zijn Parijse keuken. En Donatella Versace evenmin in de outdoor kitchen van haar Milanese Palazzo.
Parfums worden gemaakt door mensen die daarvoor doorgeleerd hebben en die een aanleg voor scheikunde hebben. Over de hele wereld zijn er vakopleidingen waar parfumeurs opgeleid worden, maar de meest prestigieuze zijn gevestigd in Grasse. Deze Zuid-Franse stad is het epicentrum van de parfumindustrie.
Ambacht
Wereldwijd zijn er zo’n duizend professionele parfumeurs, ook wel ‘neuzen’ genoemd, actief. Het is een ambacht: een stiel de je kunt leren mits je er aanleg voor hebt en over een goede, trainbare neus beschikt.
Sommige parfummakers werken freelance, anderen – dit zijn er maar weinig – zijn in vaste dienst bij een bedrijf. Tot dit selecte groepje behoorde tot voor kort François Demachy, die jarenlang de huisparfumeur was voor LVMH en in het bijzonder Dior. Inmiddels is hij opgevolgd door Francis Kurkdjian. Een Franse neus die naast zijn nieuwe job bij Dior, ook een succesvol eigen geurmerk heeft: Maison Francis Kurkdjian.
Ook Chanel heeft een eigen parfummaker: Olivier Polge. Olivier is geboren in Grasse – dus voorbestemd om met zijn neus zijn brood te verdienen. Bijzonder: Olivier volgde bij Chanel zijn vader op die daar maar liefst 37 jaar in dienst is geweest. Op de foto aan het begin van dit stuk staat hij te keuvelen met zijn bestie Pharell Williams. Ook Hermès heeft een huisneus: Christine Nagel. En Thierry Wasser is de exclusieve parfumontwerper voor Guerlain.
Lopende neuzen
Maar de meerderheid van alle parfumeurs is in dienst van de grote parfumproductieconcerns met namen als IFF, Fermerich, Givaudan en Symrise. Als merk X een nieuwe geur wil dan worden één of meer van deze spelers benaderd om – na een briefing uiteraard – met wat voorzetten te komen. Dit is het startpunt van een proces dat na een jaar (of soms nog langer) leidt tot de geur die jij met Kerstmis onder de boom vindt.
Deze bedrijven begonnen aanvankelijk als leveranciers van geurstoffen voor huishoudelijke producten zoals allesreinigers, shampoos en waspoeders. Inmiddels produceren zij het merendeel van wat er in de Douglas, Ici Paris of het Kruidvat in de schappen staat.
Bijzonder: parfumeurs die in dienst zijn van een van deze grote bedrijven, werken vaak aan meerdere geuren tegelijkertijd – lopende neuzenwerk dus eigenlijk. Vaak weten ze niet eens voor wie ze aan het werk zijn. En het komt ook af en toe voor dat een geur die afgekeurd wordt door merk A, vervolgens aangeboden wordt aan merk B en een onverbiddelijke besteller blijkt. C’est la vie!
