De grootheden die je op deze pagina’s ziet hebben allemaal een link met Breitling. Niet omdat ze een betaald ‘ambassadeur’ zijn, maar omdat het merk ze aansprak. Zo droeg Miles Davis een Breitling Navitimer Mark 5 om de pols toen hij tussen 2 maart en 22 april 1959 het iconische – dit keer is het woord wel gelegitimeerd – jazzalbum Kind of Blue opnam in de New Yorkse Columbia studio aan 30th Street.
Of toen hij later dat jaar optrad in West-Duitsland, zoals je ziet op de foto hier. Ook Serge Gainsbourg, de enfant terrible van het Franse chanson droeg eenzelfde Navitimer. Maar dan wel met een op maat gemaakte platina rallyband.
Toch is een andere Breitling-drager nog wel beroemder. Al mag het merk dit niet commercieel uitbaten vanwege een ander Zwitsers horlogemerk dat aan geheim agenten is voorbehouden. In de vierde Bondfilm Thunderball (1965) droeg Sean Connery namelijk een Breitling Top Time. Toen omgebouwd als geigerteller. Een horloge dat ooit werd gevonden op een Engelse rommelmarkt voor €30 en door Christie’s in 2013 werd geveild voor €130.300.
Genoeg verhalen dus en voor Breitling-CEO Georges Kern was het 140-jarig jubileum de perfecte gelegenheid om terug te blikken op de geschiedenis van het merk. En met een groeiend archief van stukken, waarom zou je dan nog eens 10 jaar moeten wachten om ze met de wereld te delen?
Kern: “Zoals ik vaak zeg, toen ik zeven jaar geleden bij Breitling kwam, was ik ongelooflijk verrast om de diepte van het merk te ontdekken. Niet alleen het erfgoed, maar ook de rijke collecties. Ik wist aardig wat over de laatste 30 jaar, maar toen ontmoette ik Breitling-historicus en verzamelaar Fred Mandelbaum, die me zoveel connecties liet zien en me veel verhalen vertelde.”
De afgelopen zeven jaar heeft Breitling, onder leiding van horlogewereld-royalty Kern, dan ook de perceptie bijgesteld. Beetje bij beetje zijn ze afgestapt van enkel het ultieme (en grote) pilotenhorloge, in ruil voor een meer algemeen merk met het aanzien dat ze decennia geleden genoten.
Caliber B19
De laatste maanden zijn er meerdere speciale edities gelanceerd om het jubileum te vieren, met als hoogtepunt drie eeuwigdurende kalenders die het Zwitserse merk in Genève lanceerde. De speciale Premier-, Navitimer- en Chronomat zijn elk uitgerust met het nieuwe Caliber B19, een chronograafuurwerk met eeuwigdurende kalender én een opmerkelijke gangreserve van 96 uur.
De nieuwe horloges staan volgens CEO Georges Kern symbool voor de lange traditie van Breitling, die teruggaat tot 1884. Breitling-CEO Kern: “De Premier, de Navitimer en de Chronomat zijn de meest impactvolle collecties in de geschiedenis van Breitling. We konden er niet één uitkiezen om de nieuwe Caliber B19 te presenteren voor ons jubileum. Dus werden het er gewoon drie.”
De kasten van de jubileumedities zijn allen gemaakt van 18-karaats roodgoud. De Premier, Navitimer en Chronomat zijn elk gelimiteerd tot 140 stuks. De prijs van de jubileum-edities ligt op €55.000. Per horloge, maar dat spreekt voor zich.
Then & Now
Tegelijkertijd opende het merk het Then & Now pop-up museum in Zürich. Het bevindt zich in het hart van de stad aan de Rennweg 14-16, om de hoek van één van ’s werelds duurste straten: de Bahnhofstrasse. Het is indrukwekkend wat het Zwitserse merk heeft neergezet. Over drie verdiepingen krijg je een beeld van Breitlings aanzienlijke geschiedenis. Je ziet er onder meer 88 vintage horloges, een vluchtsimulator, een mini in-house Chronometrie en een schat aan feiten, memorabilia en foto’s uit Breitlings illustere verleden.
Het pop-up museum richt zich op Breitlings aanzienlijke geschiedenis, terwijl het merk 140 jaar aan primeurs viert. “Het museum is een blik achter het gordijn van Breitlings erfgoed,” aldus CEO Kern. “Onze moderne retrostijl zou niet mogelijk zijn zonder deze basis van 140 jaar aan primeurs.”
Van het eerste horloge dat een dual-pusher chronograaf patenteerde en het eerste Zwitserse polshorloge in de ruimte tot aan de fameuze Breitling Emergency die met een uittrekbare antenne een noodsignaal uitstuurt. Meer dan voldoende archiefmateriaal dus.
In eerste instantie is het museum acht maanden lang geopend en gratis toegankelijk. Al zijn er gedachtes om er een permanente plek van te maken. Bezoekers kunnen een ticket aanvragen door binnen te lopen of online een tijdslot te selecteren om vooraf een bezoek te boeken. Daarnaast serveert het Breitling Café op de begane grond Breitling cocktails en kleine gerechten.
Ook is er een indrukwekkend en speciaal jubileumboek, Breitling: 140 Years in 140 Stories (€99), uitgebracht door de Amerikaanse uitgeverij Rizzoli, bekend van architectuur- en kunstboeken.
Via een selectie van unieke en vaak niet eerder vertelde verhalen neemt Rizzoli de lezer mee terug naar de begindagen van het merk in Saint-Imier in 1884, voordat Leon Breitling het bedrijf verplaatste naar zijn geboorteplaats, La Chaux-de-Fonds.
Het verhaal volgt de bescheiden beginjaren van Leon Breitlings werkplaats in Saint-Imier tot de opkomst als één van de belangrijkste horlogemerken van de 21e eeuw. In 140 korte verhalen lees je over unieke momenten en zie je zeldzame documenten, vintage horloges en voorheen ongeziene foto’s, van Davis en Gainsbourg tot aan NASA-astronaut Scott Carpenter die tijdens de Mercury 7-missie de Breitling Navitimer Cosmonaute droeg. Speciaal voor hem gemaakt met een 24-uurs wijzerplaat, zodat hij aan boord van de Aurora 7 dag en nacht kon onderscheiden.
De Aurora 7-ruimtecapsule kwam met vertraging en koersafwijking na storingen, terecht in de Atlantische Oceaan. Tegen de tijd dat de astronaut drie uur later werden teruggevonden, was Carpenters Cosmonaute te lang blootgesteld aan zeewater en onherstelbaar beschadigd. Breitling verving het defecte horloge van Carpenter door een nieuw exemplaar en de horlogefabrikant hield het beschadigde stuk ongerestaureerd in het archief. Samen met een een replica van het pak en de originele helm. Overigens ook te zien in het museum, maar in het boek schrijft zijn dochter Kris Stoever: “Hij hield van zijn horloge, hij liet het aan iedereen zien die er ook maar de minste nieuwsgierigheid naar toonde. De wijzers van het origineel stopten exact waar mijn vader ze voor het laatst had gezien. Waarna het zeewater de wijzerplaat iets buitenaards gaf. Toepasselijk, als je kijkt naar z’n ongelooflijke reis.”
