Er was natuurlijk al die trend waarbij mannen hun schroom voor een blote bast afwierpen. Op de rode lopers bij zowel de Oscars als de Grammy Awards was het een komen en gaan van opengeknoopte overhemden.
Een enkeling, zoals de jonge acteur Timothée Chalamet en muzikant Eric Bellinger, hadden zelfs helegaar geen kledingstuk aangetrokken onder hun jasje. Anderen (Anderson .Paak, Lenny Kravitz) hadden de meeste knopen van hun overhemd los gelaten.
En zo was de blote mannenbast, zoals dat heet, ineens een dingetje; het agendeerde zichzelf op dezelfde hoogte als de vrouwenborst. En voor dit type dingetjes wordt uiteraard een naam bedacht, namelijk he-vage (een samentrekking van he en cleavage – wij hebben het ook niet verzonnen).
De blote torso’s van Chalamet, Kravitz en Bellinger waren allemaal zo glad als een babybilletje. Dat konden ze in Frankrijk, het land van Johnny Hallyday, natuurlijk beter.
Nu heeft Emmanuel Macron een huisfotograaf genaamd Soazig de la Moissonnière. Zij wordt l’oeil de l’Elysée genoemd, het oog van het Elysee.
Tijdens de campagne voor de recente presidentsverkiezingen in Frankrijk (Macron won uiteindelijk vrij overtuigend van Marine Le Pen) legde Soazig de la Moissonière de president op de gevoelige plaat vast terwijl hij achterover leunde op een geweldige, mosterdkleurige bank die meehielp om de gedachten terug te laten gaan naar de jaren zeventig.
Behalve die bank was er nog een ander element met een nadrukkelijke jaren 70-vibe, en dat was het opengeknoopte witte overhemd dat een gulzig beeld bood op een rijkelijk behaarde borst. Dit betekende een come-back van lang weg geweest.
Ooit was een borst vol haar een teken van masculiniteit. Dat was in de jaren 70, het decennium waarin acteurs als Sean Connery en Burt Reynolds niet konden wachten om hun shirt uit te trekken. Hoe meer borsthaar, hoe virieler de reputatie van de drager – meestal was er wel een dame (liefst meerdere) in de buurt om met de vingers door die jungle op de borst heen te kroelen.
Maar dat waren de jaren 70. En wat in die jaren populair was (wijde pijpen, puntboorden, polygamie…), werd vanaf de jaren 80 in de verdomhoek geparkeerd. Dat maakt de pose van Macron des te pikanter.
Volgens politieke analisten was de campagnefoto met het weelderige borsthaar een poging van Macron om zich volkser te presenteren. De foto werd bewust ingezet tijdens de campagne, dus er moet een strategische gedachte achter hebben gezeten.
Het impliceert dat borsthaar een working man’s kenmerk is. Met een bril ben je een intellectueel, met borsthaar een arbeider, dat idee.
Zo zie je dat politici niet alleen met kleding proberen te communiceren, maar ook met lichaamshaar.
