Lesbische onderbroekenlol in de nieuwe (b-)film van Ethan Coen

Drive-Away Dolls doet ons denken aan de (andere) klassiekers van de Coen brothers.

Entertainment
UNSPECIFIED - CIRCA 1970: Photo of Kris Kristofferson Photo by Michael Ochs Archives/Getty Images
De man met de mooiste baard is niet meer
Door Arno Kantelberg
Entertainment
Het ongebreidelde enthousiasme van Jeff...
Door Jorrit Niels

Het Amerikaanse regisseursduo Ethan & Joel Coen staat bekend om de diverse range filmgenres die het heeft geregisseerd, van misdaad en komedie tot drama en westerns. Met hun unieke regisseursstijl van duistere scenario’s en zwarte humor gemixt met absurdistische situaties hebben ze legio aan goede films gemaakt, van Oscar-winnaars aan toe.

Nu gaan de broers ook apart te werk. Joel Coen maakte in 2021 een Shakespeare-adaptatie met Denzel Washington, The Tragedy of Macbeth. Ethan Coen heeft nu samen met zijn vrouw Tricia Cooke de bioscoopfilm Drive-Away Dolls gereleased. Hierin wordt eigentijdse misdaad en drama aangelegd met een vleugje B-film. Toch typisch de Coens, als je het ons vraagt.

In Drive-Away Dolls schittert Margaret Qualley (bekend van Once Upon a Time in Hollywood en Poor Things) als de vrijgevochten Jamie, terwijl Geraldine Viswanathan de rol van haar beste vriendin Marian vertolkt. Nadat Jamie’s relatie met haar vriendin Sukie (gespeeld door Feldstein) is beëindigd, besluit Jamie wat tijd voor zichzelf te nemen. Ze gaat daarom met Marian op een roadtrip naar Tallahassee, Florida, in een gehuurde Dodge Aries van een verhuurbedrijf dat wordt gerund door een stoïcijnse kerel (gespeeld door Bill Camp). Jamie is vastbesloten om Marian aan de man te helpen, maar de roadtrip verloopt niet zonder hindernissen. Het duo ontdekt een onaangename verrassing in de achterbak van de Dodge, terwijl ze ook nog eens worden achtervolgd door een paar onhandige criminelen.

Zeker als je fan bent van het hele repetoire van de gebroeders Coen is Drive-Away Dolls een aanrader. Geen meesterwerk, maar dat hoort ook niet bij het exploitatiegenre. Het is een lichtvoetige Coen-film, die je vooral niet te serieus moet nemen. Behoefte aan meer van de Coen-broers? Kijk dan deze films (die ook niet altijd serieus genomen hoeven te worden):

Burn After Reading (2008)

Burn After Reading heeft misschien wel de meeste overeenkomst met Drive-Away Dolls, al is het vanwege de overdosis flauwe humor. In dit komische spionageverhaal vallen de memoires van een ontslagen CIA-functionaris per ongeluk in handen van twee sportschoolmedewerkers (Brad Pitt en Frances McDormand), die hun vondst maar wat graag uitbuiten.

Fargo (1996)

Een zwangere politiechef uit Minnesota (Frances McDormand) gaat op zoek naar twee criminelen die een reeks moorden hebben gepleegd, terwijl een sluwe verzekeringsverkoper de gelegenheid aangrijpt om geld te verdienen met hun misdaden.

No Country for Old Men (2007)

Gebaseerd op de gelijknamige roman van Cormac McCarthy, volgt deze film de jacht op een man die een koffer met geld heeft gevonden na een mislukte drugsdeal, wat leidt tot een gewelddadige confrontatie tussen verschillende personages in Texas. Tevens een van de beste Oscarfilms aller tijden.

The Big Lebowski (1998)

The Big Lebowski draait om een gevalletje identiteitsverwisseling, dat gecompliceerd wordt door afpersing, bedrog, misleiding, verduistering, seks, wiet en liters White Russians (with fresh cream).

True Grit (2010)

Een jonge vrouw huurt een ruige U.S. Marshal in om wraak te nemen op de moordenaar van haar vader in het Wilde Westen, wat leidt tot een meeslepende reis door het ruige landschap van de Amerikaanse grens.

Entertainment
UNSPECIFIED - CIRCA 1970: Photo of Kris Kristofferson Photo by Michael Ochs Archives/Getty Images
De man met de mooiste baard is niet meer
Door Arno Kantelberg
Entertainment
Het ongebreidelde enthousiasme van Jeff...
Door Jorrit Niels