Robert De Niro in Casino (1995)
Robert De Niro draagt als casino-eigenaar Sam ‘Ace’ Rothstein 45 verschillende, op maat gemaakte pakken in deze moderne klassieker. Naar verluidt bedroeg het kledingbudget dan ook een miljoen dollar. Dat gaf kostuumontwerper Rita Ryack de ruimte om lekker over the top te gaan (een turquoise pak!). Maar tóch ziet het er nooit karikaturaal uit. Let tijdens het opnieuw bekijken van deze film ook op de bonanza aan coole zonnebrillen waarop De Niro terugvalt.
Toni Servillo in La Grande Bellezza (2013)
Toni Servillo als de 65-jarige Jep Gambardella die Rome doorkruist in zomerse pakken, op maat gemaakt door het atelier van Cesare Attolini. Een moord doen we voor de garderobe van deze ultieme flaneur, die naar Rome is gekomen om een mondain leven te leiden. “Ik wilde wilde niet louter deelnemen aan de feesten, ik wilde de macht hebben om ze te laten mislukken.”
Michael Caine in Get Carter (1971)
Ontwerper Doug Hayward ontwierp het driedelige pak voor wraakgangster Jack Carter (Michael Caine), die net als zijn driedelig pak uit graniet gehouwen lijkt. Met dikke manchektnopen, manchetten als vuisten en een jachtgeweer als accessoire. We missen alleen Caine’s vertrouwde bril.
Humphrey Bogart in Casablanca (1942)
Het witte dinner jacket dat nachtclubeigenaar Rick Blaine (Bogart) draagt is even legendarisch geworden als zijn uitspraak “Of all the gin joints, in all the towns, in all the world, she walks into mine.” De dame die nietsvermoedend binnen kwam lopen, was uiteraard Ingrid Bergman, die uiteindelijk het vliegtuig instapt met Victor Laszlo (Paul Henreid). Het double breasted pak met hoge, wijde broek van Laszlo/Henreid mag er ook zijn. Het is oorlogstijd, maar wat een stijl!
Robert Redford in The Great Gatsby (1974)
De Jazz Age op z’n best in pakken van Ralph Lauren – hoe Amerikaans wil je het hebben? “Ik heb nog nooit zo’n mooie overhemden gezien,” verzucht Mia Farrow als ze de garderobe van Jay Gatsby (Robert Redford) aanschouwt. De technicolor-kleuren geven het allemaal nog meer sfeer, al was die periode sowieso een succesvolle voor Robert Redford.
Met die mix van twintiger jaren-stijl en seventies flair verdiende The Great Gatsby een Oscar voor kostuumontwerp. Ralph Lauren kon daar vervolgens zijn mode-imperium op gaan bouwen. Oh ja, en er was natuurlijk die kanariegele Rolls-Royce Phantom I.
Steve McQueen in The Thomas Crown Affair (1968)
De legendarische Savile Row-kleermaker Douglas Hayward ontwierp het driedelige, grijze, Prince of Wales-pak met zijden pochet, door Steve McQueen als playboyboef Thomas Crown afgemaakt met een zakhorloge, een blauwe stropdas, een Persol-zonnebril (model 714) en blauwleren racehandschoenen. Oh ja, en zo strop je een das.
Een pak zoals Steve McQueen voor een heel knappe prijs vindt je hier.
Edward Fox in The Day of the Jackal (1973)
Edward Fox is The Jackal, een huurmoordenaar in mooie zomerpakken en een choker onder zijn witte boordje tijdens het oefenschieten op meloenen. The Jackal vervoert zich in een ivoorwitte Giulletta Spider (later in de film blauw gespoten om de Franse politie te misleiden.)
Jack Nicholson in Chinatown (1974)
Jack Nicholson zag er nooit zo scherp uit als in de driedelige pakken in deze klassieker, die zich afspeelt in het Los Angeles van de late jaren dertig. Het oog voor detail is onberispelijk. The Great Gatsby plukte in dat jaar de Oscar voor kostuumontwerp weg voor de neus van Chinatown.
Marcello Mastroianni in La Dolce Vita (1960)
Zwart pak, wit overhemd, zwarte stropdas. In der Beschränkung toonde Marcello Mastroianni zich immer der Meister.
Tony Leung in In the Mood for Love (2000)
De overhemden bij Tony Leung zijn altijd wit en de pakken onberispelijk. Maar in dit romantische meesterwerk van Wong Kar Wai, dat zich afspeelt in het Hongkong van de jaren zestig, is het dat brede palet aan stropdassen dat hem onderscheidt. Er is werkelijk niet een das die níet perfect gestropt is.
John Gielgud in Providence (1977)
De klassieke toneelheld John Gielgud in wit zomerpak, ontworpen door Yves Saint Laurent, met Ellen Burstyn aan zijn zijde.
Sean Connery in Goldfinger (1965)
Roger Moore liet zich kleden door Doug Hayward, Pierce Brosnan door Brioni en Daniel Craig door Tom Ford. Toch is Sean Connery de winnaar in dit grijze driedelig pak, ontworpen door Anthony Sinclair, de kleermaker van Terence Young, regisseur van nog eens drie andere Bondfilms. Sinclair had zijn winkel op Conduit Street (nummer 43), om de hoek bij Savile Row, vandaar de term conduit cut, een mix van Amerikaanse (clean) en Engelse (flair) stijl: getailleerd, slank, lang jasje.
Jude Law in The Talented Mr. Ripley (1999)
In deze remake van Plein Soleil (1960) fungeert de Italiaanse Rivièra als setting voor een preppy jaren vijftigstijl die de onweerstaanbare hoofdrolspeler Jude Law (naast Matt Damon en Gwyneth Paltrow) bijna laat glimmen. Zoals de donkere blazer die Dickie Greenleaf (Jude Law) in Rome draagt, met eronder een helwit overhemd met narrow point-boord en lichtblauw gestreepte das. Bonuspunten voor de kleurrijke polo’s die op het strand worden gedragen.
Cary Grant in North by Northwest (1959)
Omdat regisseur Alfred Hitchcock een tijdloze film wilde maken, moest de kleding ook van tijdloze kwaliteit zijn. Meer dan een halve eeuw later kunnen we wel zeggen dat hem dat gelukt is. Cary Grant draagt vrijwel de gehele film hetzelfde pak, gemaakt door Savile Row-kleermaker Kilgour. Maar wat voor een pak!
Colin Firth in A Single Man (2009)
Met Tom Ford, de meest besproken ontwerper van begin deze eeuw, als regisseur kon het natuurlijk niet mis gaan. En dat gaat het dus ook niet: Colin Firth als getroebleerde universiteitsprofessor in zwart pak, wit overhemd, zwarte stropdas, strak wit pochet en stevig zwarte bril – een amalgaam van film en fashion in een dromerige jaren zestig-sfeer.
Christian Bale in American Psycho (2000)
Tussen het vermoorden van deze en gene, is Patrick Bateman (Christian Bale) vooral bezig met de kledingmerken die hij draagt. Zijn stijl, hier bedacht door ontwerper Nino Cerruti, is typisch voor de jaren tachtig waarin het verhaal zich afspeelt, de jaren van powerdressing waarin op Wall Street de sky the limit was.
Opvallend: Met 5 films uit de jaren 70 is dat decennium de koploper in deze lijst. De jaren 60 en de jaren nul volgen met drie films.
